Een kind staat te stralen op een podium en een of andere vettige oma verpest het moment. Want alles moet gefilmd worden, er moeten foto’s gemaakt worden of er moet loeihard geschreeuwd worden dat Shanailey de show steelt met haar imitatie van een Oempaloempa met stuiptrekkingen. Dat ze daarbij alle zicht voor de andere ouders wegneemt zal haar aan haar dikke derrière roesten.
Iedereen met kinderen kent tal van dit soort types.
Wij hadden er eentje tijdens de uitreiking van het C-diploma van Draak Twee.
Mijn vrouw stond keurig aan de kant te wachten tot Draak haar diploma in ontvangst mocht nemen toen er een Vadsig Stuk Rimpel haar weg duwde en precies voor haar neus een druipende oksel met een camera eraan plantte.
Mijn vrouw, niet op haar mondje gevallen, vroeg netjes doch helder om even plaats te maken zodat ook zij een foto van onze dochter kon maken.
Dat leverde een scheldkannonade op.
Helaas voor hoopje overtollig vet stond ik er bij.
Ik wist niet dat ik iemand binnen tien seconden zo hard kon laten huilen.
En mijn vrouw had perfecte foto’s van Draak met Diploma.
Maar ook tijdens de Sinterklaasoptocht is het één groot bal.
Daar waar menig ouder keurig aan de kant wacht tot kind een handje vol pepernoten van Zwarte, gele, witte, Sylvana, Androgyn Meerkleurig Persoon met een OudHollandse Roepnaam krijgt, wordt het feest volledig verpest door een paar ouders wiens kinderen per sé Obesitas moeten ontwikkelen.
Wachten in een rij kennen ze niet. Net als vragen of iemand even opzij wil gaan.
De vader geeft keurig weer hoe hij zijn promotie heeft gemaakt en duwt iederen met zijn dikke ellebogen omver. Mama kauwgomt dat “ons” Dilano over een kwartier al naar stiefoma moet en dat hij moet opschieten. “Dus schop die kutjong maar ff opzij als niemand kijkt, lieverd.”
Dit gedrag heeft een paar jaar geleden bij mij in de buurt -letterlijk- tot een vechtpartij geleid.
Mijn Draken keken er naar.
Bang waren ze.
Tot ik ze vertelde dat die moeders geen cadeautjes in hun Uggs krijgen, en mijn Draken dus meer cadeautjes mogen verwachten.
Toen waren die enge mama’s niets meer dan dom.
Waarom snappen volwassen mensen niet dat dit soort gelegenheden puur voor kinderen bedoeld zijn? Waarom moeten ze het moment van hun kind met hun eigen wanstaltig gedrag verpesten? En waar is het fatsoen gebleven?
Is het echt zo lastig om, net als de iedereen, keurig op je beurt te wachten? Of om netjes te vragen om even naar voren te mogen zodat je een betere foto van je kind kan maken?
Mensen gaan echt wel even opzij. Je krijgt niet direct een linkse.
Bij dit soort genante vertoningen kijk ik naar de kinderen van die familieleden. Naar het kind waar het eigenlijk om zou moeten gaan. Dat kind wat trots met zijn C-diploma op het podium staat, maar geen echte aandacht van zijn ouders krijgt.
En je ziet de schaamte van het lijf druipen.
En ik zie die trotse gezichtjes veranderen naar kopjes die mistroostig naar beneden hangen.
Wat wens ik die ouders succes, als ze over 30 jaar met hun onhandelbare kleinkinderen Sinterklaas moeten vieren. Omdat Shanailey en Dilano bij de advocaat hun vechtscheiding aan het regelen zijn.
Wedden dat ze hun eigen kind de schuld geven?
Ik snap je punt..ik snap alleen niet waarom je het nodig vindt, obesitas/overgewicht/dik zo te benadrukken.
Je laat het nu overkomen, alsof alle mensen met obesitas etc zo zijn.
Best jammer.
Ik vraag mij oprecht af waar ik dat dan doe in bovenstaand verhaal.
Daarom ga ik er maar vanuit dat je een grapje probeerde te maken.