Als vader van een jong gastje ontkom je er niet aan: de binnenspeeltuin. Klim- en klauterfestijnen gemaakt van steigerbuizen en kleurrijke stootkussens. Meestal is er ook een ballenbak en een breed assortiment glijbanen te vinden. Heb je zelf ook nog een greintje speelsheid door je aderen stromen dan heeft niet alleen je kleine, maar ook jij zelf er best een leuk uurtje of wat aan.
Van al dat spelen krijg je dorst. En trek, bovendien. Als volwassen vent mag ik me dan graag aan pils en chips laven, voor de mini-me die met een rode boei van de trampolines komt gestuiterd zoek ik liever iets gezonders. Het eet & drinkaanbod bij de gemiddelde binnenspeeltuinen is tot mijn verbazing tamelijk eenzijdig en sluit niet bepaald aan bij die van een gezonde peuter/kleuterwereld. Au contraire, zelfs.
Wat eten betreft zie ik eigenlijk alleen maar gefrituurde meuk, koeken en snoep. Qua drinken is het ranja en het cola-sinas-sprite gebeuren, aangevuld met Fristi en Chocomel. Op zich prima, maar ik zie het niet zitten om het lijfje van mijn peuter als toneel te laten dienen voor een orgie van allerhande suikers.
Voor de duidelijkheid: ik ben absoluut geen persoon die louter komkommer, worteltjes en snoeptomaatjes serveert maar een beetje diksap en een broodje pindakaas moet toch iedere peuter- en kleutermagneet op de kaart hebben staan. Maar ja, die mocht ik niet mee naar binnen nemen volgens het bord boven de ingang.
Ondertussen zie ik kindjes die amper tot mijn knie reiken gretig aan een frikandel knagen zo dik als hun eigen armpjes (om half elf ‘s ochtends) of graaien uit een snoepzak zo groot als hun hoofd. Minimensjes die hele sloten cola en flesjes AA door rietjes zuigen. Ik sta daar best van te kijken. Hoe raar is het dat tenten als deze kinderen alleen maar zoete en vette troep aanbiedt?
Het bordje boven de ingang ‘Verboden eigen consumpties mee te nemen’ zegt met weinig woorden best veel. Ik wil me er best aan houden, maar kom dan wel met een assortiment dat verder reikt dan de frietpan en snoeppot.