Provincieplaatsjes lopen altijd wat achter op de meer “beschaafde” regio’s en mijn woonplaats is hierin geen uitzondering. Weliswaar heeft de verbrandingsmotor zijn intrede gedaan maar meer kun je niet verwachten. De moord op Kennedy begint hier nu langzaam door te dringen en ik vernam zelfs dat er volgende week een stille tocht voor hem is. Om even aan te geven in welk tijdsbeeld wij leven.
Wilfred was de eerste pigmentaal-gehandicapte bij ons op school. De eerste neger. Zo van de plantage. Althans, zo omschreef hij zichzelf, met een grijns. Ontegenzeggelijk had Wilfred meer problemen met zijn huidskleur dan wij, want hij werd snel opgenomen door de klas en was hij één van ons. Wilfred werd zelfs mateloos populair. En ook bij de meisjes, als wij hem zo eens bekeken tijdens het douchen na de gymles.
Toch waren er wat verschillen tussen “onze” neger en de rest. Wilfred had een wazig absentiepatroon. Soms bleef hij een dag weg, soms een hele week en de leerkrachten begrepen hier niets van. Als ik hem eens vroeg waarom hij niet op school verscheen had hij een korte verklaring: “Ja het regende en dan gaat deze neger niet naar school”, punt.
Wilfred hield ook van een biertje en hij was zó populair dat iedereen in onze jeugdsoos hem een biertje kwam brengen. Hij dronk dus altijd minstens twee maal zo veel dan wij. En dan vond hij alles leuk. Iemand heeft eens uitgevonden dat, wanneer je sigarettenrook in zijn enorme bos kroeshaar blies, het daar minimaal tien minuten in bleef hangen. Als je na een poosje door zijn haar wreef, ontsnapte er een enorme wolk uit zijn haar en was het net of hij in de fik stond.
Wij hebben dit eens met een man of wat, aan het eind van de pauze op school bij hem gedaan, maar niet door zijn haar gewreven. Dat deden wij in de klas, toen de leraar hem een vraag stelde. Het is verbazend hoe lang sigarettenrook in een bos kroeshaar blijft zitten want de hele school werd ontruimd. En Wilfred vond het prachtig.
Zijn jongere broers kwamen later ook op onze school. Met allemaal een enorme bos kroeshaar. Voordat zij, na de pauze, naar binnen mochten werd eerst hun haar gecontroleerd. Op last van de brandweer. Ik kom ze nog wel eens tegen en zij begroeten mij met een lach en wrijven even met hun hand door hun haar.
Een levenslange vriendschap. Mooi hè!
Legt helemaal in een scheur om je negert, man.
Negerts kenne ook errug hard leggen staan te lopen, wil je nie weten.
Vorige week bij de marathon in Rotjeknor. Kolere, dat ging teringhard.
https://www.hoemannendenken.nl/2017/04/10/week-willem-soms-ken-dr-uitkomme/
Willem, die negerts lopen op speciaal antilopenleer. Maar dat is helemaal geen anti lopen! Dat gaat snel joh. Ga je een beetje vroeg naar bed vanavond?
Heel leuk verhaal.. maar brabo neger vertelde dat negers over het algemeen wel degelijk antilopen zijn… 😉
Ik zou niet graag achter zo’n hardloper aan rennen. Geen donkere maar ook geen blanke. Eigenlijk geen enkele hardloper.
Een bijzonder stuk, hierin weinig humor maar wel heel erg goed geschreven. Ik zou er trouwens alles voor over hebben als ik nog achter zo’n hardloper aan kon rennen