Volgens onderzoeken ben je als mens in zes handdrukken de wereld rond. Deze week zag ik een foto voorbij komen waarbij ik constateerde dat er tussen Donald Trump en mij slechts één handruk zit. Tussenliggende schakel: Kid Rock, de poprockende hoedjesdrager uit Detroit, Michigan.
Ik had eens een ontmoeting met hem op Malta. Kid Rock trad op tijdens het (overigens zeer geslaagde) festival Isle of MTV. Eerder op de dag had ik een gezellig gesprek met hem onder het mom van een interview. De zon scheen, de sfeer was relaxed en er werd schuchter gelachen om flauwe grapjes.
Later die avond, na het festival op een prachtig uitgelicht plein midden in Valletta, vond de after party plaats in de tuin van Grand Hotel Excelsior. Naast Kid Rock verbleven alle optredende artiesten er, inclusief het door MTV ingevlogen journaille. Zoals de naam doet vermoeden, was het hotel een groot, majestueus complex dat aan een baai tegen een bergwand was gebouwd. Inclusief een fraai zwembad en een privéstrand, waar de party zich concentreerde.
Toen Kid binnenkwam, dromde er natuurlijk een hele meute enthousiastelingen om hem heen. Selfies hier, handtekening daar. Als man, muzikant en persoon die vaker in de nabijheid van bekenden van grotere of kleinere orde hing, zag ik vooral: die gast heeft een biertje nodig. Op het moment dát ik dat dacht keek Kid mijn kant op.
We groeten elkaar zoals vage bekenden dat doen met het knikje der herkenning. Do you want a beer? riep ik hem toe. Maar natuurlijk. Elke vent wil een lekker koud biertje na een geslaagd optreden op een warme zomeravond. Zo gezegd, zo gedaan.
We proosten en terwijl een feestende kluit mensen zijdelings om hem heen dromde, knikten we nog eens, zoals later die avond onze bierflessen elkaar nog een paar keer aantikten. Nooit gedacht dat een latere Amerikaanse president één handshake verderop zou zijn.