Foto: Bert Kroondijk
Toen Albert Heijn nog gewoon was, ging je naar die altijd gezellige en betrouwbare grootgrutter om je wekelijkse en dagelijkse boodschappen te doen. De overzichtelijke supermarkt die ook op de kleintjes lette en waar altijd wel weer een leuke actie werd bedacht, die soms ontaarde in een complete volkshysterie. Het waren tijden waarin er blijkbaar nog uitstekende en leuke marketingmensen werkten bij AH, die begrepen hoe je een merk moet bouwen.
Gewoon bij Albert Heijn.
Tegenwoordig kampt Albert echter met een lichte vorm van dementie. De grootgrutter noemt zichzelf nu Appie en roept daarbij vrolijk: Everybody Appie.
Het is nu eenmaal een ziekte die je hersens aantast. Een normaal denkend mens zou zoiets ook niet verzinnen, denk je dan. Maar nee, ook op de tweede verdieping van het walhalla der supermarkten in Zaandam heeft de technologie-debiliteit toegeslagen. De marketeers en reclamemakers aldaar zijn humorloze techneuten geworden, die in eentjes en nullen denken en waar de servicegedachte vooral resulteert in volslagen overbodige, onbenullige, imbeciele, techno-onlogische apparaatjes.
Neem de Hiku. U zegt…?
DE HIKU!
Mijn vrouw, altijd wel in voor nieuwe digitale speeltjes, is door malle Appie uitverkoren om een nieuw ding te testen. Met de Hiku “mag jij twee maanden ontdekken hoe je makkelijk een digitaal boodschappenlijstje maakt”. ‘Jij’, in plaats van ‘U’. Misschien wel een idee om ook een ‘Åppie TøGø’ in IKEA-vestigingen te openen. Ze spreken toch al beiden dezelfde kleine mensentaal, maar dit terzijde.
Met de HIKU kun je scannen en je boodschappen inspreken. Je moet het apparaatje uiteraard wel even koppelen aan de Appie app. Maar om te beginnen werkt de scan-functie niet. Die bleek zelfs de hele AH-site logistiek overhoop te schoppen, waarschuwde de HIKU-helpdesk in ‘correct’ Nederlands. Dat verklaarde dan weer waarom de HIKU mijn vrouw niet verstond. Ik zei natuurlijk direct dat het aan haar Twentse accent lag. Maar ja, je zult maar Limburger of Fries zijn.
Dat ding luistert dus al net zo goed als Siri, Cortana en mijn hond.
‘Becel’ werd ‘vriescel’, ‘tonijn’ werd ‘toon’ en over het woord ‘margarine’ is ie nu nog aan het nadenken. In het doosje ermee, want wat voegt dit ding in hemelsnaam toe aan mijn leven? De Appie app heeft al een boodschappenlijst en in onze keuken hangt nog altijd zo’n handig papieren dingetje aan de muur, want een lichte vorm van dementie maakt zich namelijk ook al van mij meester.
Wat wil je nou, Albert? Is het echt de bedoeling dat straks niemand meer in je winkel komt? Denk je echt dat iedereen 25 hoog in een appartement woont, geen tijd meer heeft om naar de winkel te gaan en al die kutboodschappen door een puistenkop thuisbezorgd wil hebben? Zo iemand die dan ook even wat lekkers voor mijn hond meeneemt, omdat de data van mijn bonuskaart melden dat ik zo’n teef thuis heb?
Ik wil helemaal niet dat jullie in mijn koelkast kijken. Binnen de kortste keren weet mijn zorgverzekeraar dat ik elke dag een fles witte wijn nuttig. Want dat is toch de enige reden? Data? Big data! Heeft niets met gemak en service te maken.
Hier om de hoek is zojuist de nieuwste generatie Aldi winkel geopend. Een supermarkt. Met verse producten en geen debiel HIKU-gedoe.
Doe alsjeblieft weer Gewoon, Albert Heijn. Het hoeft niet altijd beter.
