Bron: eigen foto (Pascal Vugts)
Terwijl ik dit schrijf, zit ik in Spanje. Want vakantie. Ik doe geen reet, zoals dat heet en omdat het rijmt, is daar niks aan gelogen.
Met vrienden hebben we een huis gehuurd met uitzicht op de Middellandse Zee, een flink terras, een schakering aan zwemunits (groot, kinder en bubbels), een barbecue (elektrisch) en ter vervolmaking van de feestvreugde staat er een trampoline. Ik wrijf het er maar even in.
Voor de topofielen onder jullie bevind ik me zo’n drie kwartier cruisen onder Barcelona. Misschien kom ik er in de loop van de komende dagen nog, misschien ook niet. We hebben namelijk vooral geen planning en de dagen vullen zich hoofdzakelijk met niets doen.
Ik weet het, ‘niets doen’ is een tamelijk hol begrip. Je doet altijd wel iets. Aan het zwembad liggen geldt als een heuse activiteit. Net als worstjes grillen terwijl je zelf ook bruin bakt, bier drinken terwijl je sangria maakt, een beetje op de gitaar pielen en natuurlijk luchtige stukjes tikken zoals deze.
Kortom, lekker niets doen. Dát kan ik als de beste.
