Foto: Pixabay
Heb je een pik? Dan ben je de lul! En terecht, hoor! Eigen schuld, dikke bult (in je boxershorts). Had je maar geen verlangen naar chromosoom-diversiteit moeten hebben.
Laat me trouwens voorop stellen dat emancipatie mij bijzonder na aan het hart ligt. En helaas moet ik dit zeggen, want het zal niet de eerste keer zijn dat een misleide feminist mijn uitlatingen bestempelt als vrouwenhaat.
Wat overigens een gevalletje pot-verwijt-de-ketel is, want het feminisme is al enige tijd tot een mannen hatend gedrocht verworden. Ja, je leest het goed. De grootste misconceptie is dat feminisme streeft naar gelijke rechten voor beide seksen. Het zit namelijk al in de naam: het is een strijd voor meer rechten voor de vrouw. Hierin zijn ze al geslaagd, maar blijkbaar is het nog steeds niet genoeg.
Waar feministische bloedhonden strijden voor het futiele recht dat ook de man thuis moet kunnen blijven om luiers te verversen, daar gaan ze met rasse schreden voorbij aan de ongelijkheid in reële rechten bij ouderschap. Je kind erkennen is namelijk niets anders dan je laten opnemen in het als-er-iets-fout-gaat-heb-ik-een-portemonnee-register.
Maar de ongelijkheid tussen man en vrouw wordt nog duidelijker wanneer je kijkt naar hoe ouderschap wettelijk voor gelijke-geslacht-huwelijken is geregeld. Bij een lesbisch stel zijn, direct na de geboorte, beide vrouwen officieel moeder van de pasgeborene. Écht heel mooi dat dit in ons progressieve kikkerlandje zo geregeld is! Maar wat gebeurt er bij een homostel? Daar is alleen de biologische vader bij wet vader van het kind. De ander mag na een jaar een adoptie-verzoek indienen – waarbij het uiteraard nog maar de vraag is of dit uiteindelijk wordt toegekend.
Wil je gelijke rechten? Dan wordt het tijd om nú mannen gelijk te stellen aan vrouwen, in plaats van de windmolens der huishoudelijke taakverdeling te lijf gaan.
