Ik hebt nog stees een pleurissie in me donder. Kent ‘r ook niks van make. Maar ja, zolang ie aseme blijf, kennie ook nie de pijp uit, is het nie? Met me kleindochter leeft ik weer op normale voet. We hebben zondag met de hele familie een chineessie gegeten, blijer kennie me nie make, joh. Dus het weekend zat geschete voor Gouwe Willem. Kent me week nie meer stuk. Maar ‘t is nie allemaal pais en vree, want wat een ellende allemaal in de wereld. Ja, deze senior weet ‘t, dat is altoos zo geweest, maar soms kompt ‘t nieuws rauw op je dakkie, hoor.
Rotjeknor – Bron: Pixabay
Van kinderen blijf ie af
Ik hoorde ‘t op ‘t journaal. Dinsdag in de oggend. Dat er allemaal kinderen zijn gestorven omdat er weer een of andere megool het zo nodig vond weze uit naam van een geloof dood en verderf te zaaie. Ik ben van me geloof gevalle toen me meissie door die moffe naar God werd geschote. Assie dat voor je eigenste oge gebeure ziet, kent er gewoon geen hogere mach weze. Dus nokte ik met de kerk en een beetje te bedanke voor me eige gekochte vreten. Dat vrete most ik later in de oorlog stelen, dus me geloof werd stees minder.
Misschien bent ik te kritisch, hoor. Maar er kent toch geen ene god weze die het normaal vindt uit zijn naam kinderen te vermoorden? Deden die moffe ook, hè? Maar daar wiste ze dan weer niks van. Die gaste van tegenwoordig lopen d’r ook nog es mee te pronken, ook. Mot nie gekker worren, is het wat? Ik bent ‘r eg ziek van, joh. Dat je je kindertjes voor een hoop geld naar een concert stuurt en datte ze nie meer terug komme. Nou was ik ooit es in het Kurhaus bij de Rolling Stones en dat was nou ook niet zo gezellig, maar d’r viele geen dooien. Nee, ik kent ‘t nie snappe. Eg heel errug, allemaal.
Echte leiders staan op
Ik zag die Trump ook effe een beetje een haantje legge te weze, zeg. Godskolere, wat een poszegel is dat. Douwt daar effe een collega onder de grond en is dan ook nog effe pislink omdat dat Franse broekkie eerst die moffrikaanse Jachtpanzer een handje gaf. En die ouwe jurkmans in dat Romeinse rijk van em, die vind ik ook zo geweldig, joh. Wat een baas is dat. Die had d’r helemaal geen zin an, in die Trump. Vind ik mooi, jonge. Ik lachte me lul uit me broek. Nou is die nie zo groot meer, maar most em eg terug douwe. Ik mot die Trump nie. Zijn er wel meer, hoor. Het benne allemaal dezelfde poppetjes, allenig op andere plekken. Gerust bent ik d’r nie op.
En hier schiet ‘t ook allemaal nie op. Ze kenne d’r nie uit komme. Gaat toch gewoon regeren, godverde. Nee, alleen ouwehoeren, koffie legge te zuipe en bij je eigenste standpunt blijve. Ja, assie nie mee buige wilt, komp je d’r nie uit. Nooit nie. En nou is die Schippers pleitheine, gaat me daar eentje van de Partij voor de Armoe een beetje diplomatiek legge te weze. As of we daar op zitte te wachte. Zal mijn benieuwen of we nie opnieuw naar het stemkassie motten dit jaar. Laat ik die Tjeenk Williknie dan maar een kansie geve.
Nultwintig
Tuurlijk hebt ik nie gekeke naar die finale. Ja hallo, ik bent een rasechte Feyenoorder, wij hebben ons prijssie al binne. Gaan we strakkies effe tege Barcelona en zo spele, willie nog meer? Maar nou is het zo dat d’r een beetje rivaliteit heerst onder Rotterdam en Amsterdam. Is nooit anders geweest, hoor. Ik kent iemand die most es naar Den Helder vanuit Rotjeknor, istie over de Afsluitdijk gereejen om Amsterdam te vermijden. Hebben ze drie dagen op ze terugkompst motte wachte. Ik hebt dat ook een beetje, hoor.
Maar nou verlore ze dus met hullie cluppie de finale. Had heus mooi kenne weze, hoor. Een cuppie terug in ons kikkerlandje. Maar het moch nie zo weze. En nou ware d’r een paar Rotterdamse knakkers, die een vliegtuigie hadden gehuurd en boven de hoofdstad liete rondvliege. Hingt d’r een teksie an. “Helemaal niks in Amsterdam”. Ik kent d’r wel om lache. Daar nie, hè? Nee, hele wereld in brand, maar dat vliegtuigie, joh. Sjonge jonge jonge jonge nou. Kent ik dan weer nie tege, hè? Dat gejammert. Benne maar woorde, hoor. Zaten godverdomme toch geen bomme an dat kissie? Wat een gelazer, allemaal.
Verkansie
Me kleindochter wilt met de hele familie wat leuks gaan doen. Naar Centraal Park of zoiets. Ja joh, van die huissies met ope haare. Dajje dan lekker kent fikke, zeg maar. Met zo een tropisch zwemparadijs en zo. Nou, ik vin godverdomme me douche al een onderneming, breekt elke keer me nek met dat opstaande kolererandje. Maar niemand die d’r wat mee doet, nee joh, ben je gek. Maar dat parrek is dus in Amerika, ik liegt d’r niks om. Is maar twee uur rije, zegt die vent van me kleindochter. Vroegert was ie veel langer onderweg met het vliegtuig. Maar tegenwoordig ken je al met je eigenste auto, joh. En ik magt me paspoort thuis late legge. Mot niet gekker worre. Dus die ouwe zeiksnor gaat met verkansie binnenkort. Hebt d’r helemaal geen zin an, maar je doet ‘t voor die kinderen, hè. Die benne wel onze toekomst, mot je zuinig op weze.
Ik vond de eerste Willem-stukken erg grappig om te lezen, ook al moest ik me toen al door het dialect heenworstelen. Inmiddels heb ik het opgegeven… Ik kom er echt niet meer doorheen, door dat dialect 🙁 Jammerdebammer.