bron: tegelizr.nl
Wel eens gefantaseerd over zonder kleren rondlopen in het openbaar? Ik bedoel niet veilig op een naaktstrand of een naturistenterrein. Ook niet meteen midden op de Dam of in Albert Heijn, maar wel dat er iets op het spel staat. Minstens op een plek waar andere mensen, als je die tegen het lijf zou lopen, wel kleren aan hebben. En die (neem dat van mij aan) vreemd op zullen kijken.
Het is zo’n situatie waarin je terecht kan komen door een spelletje truth or dare. Risico nemen, je kwetsbaar opstellen en dan maar zien hoe het afloopt. Maar dan dus zomaar, zonder enige reden, zonder aanleiding, zonder dat je zelf weet waarom. Iets dus wat typisch thuishoort op een bucketlist. Behalve het risico-element is daarvoor een eis dat het onzinnig is en dat niemand er iets mee opschiet. Naakt zijn waar het niet gepast is, voldoet daar volledig aan.
Het is een actie die thuishoort in het rijtje bungeejumpen, parachutespringen, nieuwjaarsduik, comazuipen, een berg beklimmen, over één nacht ijs schaatsen, nauwelijks getraind aan een marathon beginnen, de profeet beledigen in kringen van IS-sympathisanten. En buiten mededinging, want nooit is de motivatie vager en zijn consequenties ongewisser, een kind maken.
Een kind wordt gemaakt omdat (ook een zoveelmiljardste) nieuw(e) mensenleven zo mooi is, een berg wordt beklommen omdat hij er is, een marathon gelopen om geld bijeen te brengen voor het goede doel, een bungeejump gedaan voor de kick, een nieuwjaarsduik ondernomen om gek te doen, de profeet beledigd uit overtuiging. En er wordt naakt gelopen omdat een mens van nature naakt is. Allemaal van die verklaringen die niets verklaren. Nepverklaringen. Omdat er geen echte is. Geen rationele in ieder geval.
Het risico is wel degelijk echt. Je weet nooit wat je onaangekleed losmaakt in wankele geesten, honden kunnen je in een lastig parket brengen, een leuke meid ook (maar dan anders) en als je de pech hebt politie tegen te komen heb je wat uit te leggen. En toch heeft het wat, al kan ik niet verklaren wat het is. Misschien wel juist daarom.
Per se strijdig met de wet is het trouwens niet. In ieder geval als je een beetje uit de buurt van gebaande wegen blijft, want als je het onder recreatie kan schuiven, zal de rechter eraan te pas moeten komen om uit te maken of de gekozen locatie daar wel geschikt voor was. Maar in het geval van een beetje groenstrook is dat algauw het geval.
Pas echt interessant wordt het als het onverhoopt uitdraait op een confrontatie met de argeloze geklede medemens. De kunst is om te doen alsof het heel gewoon is (en zo moeilijk is dat niet want als je erover nadenkt is er niets normalers, wat overigens beside the point is). Groeten alsof er niets aan de hand is en doorlopen, tien tegen een is daarmee de kous af. Ze groeten gewoon terug, maar een paar gezichtsuitdrukkingen zijn me wel bijgebleven. Om choqueren gaat het uiteraard niet, want ik zou er niet aan beginnen als mijn lijf niet onberispelijk in shape was, en verder ben ik keurig geknipt, getrimd en geschoren (in alle gevallen: waar van toepassing).
Ik heb ook eens meegedaan aan de World Naked Bike Ride. Al meer dan tien jaar een jaarlijkse traditie in vele wereldsteden, waaronder Amsterdam. Het klinkt als de ultieme bucketlistactie, naakt door Amsterdam fietsen. Maar eerlijk gezegd is het juist een beetje een tamme bedoening. De route ligt vast, iedereen om je heen doet hetzelfde als jij en waar we fietsen zijn we meteen in de meerderheid met al die bloteriken. Het is niet echt een uitdaging.
Wat ook niet helpt is het goede doel dat er aan kleeft. De verkeersveiligheid en duurzaamheid, van die politiek correcte excuses. Maar voor beginners is het zeker geschikt. Zet in je agenda: Amsterdam, zaterdag 1 juli 2017! Met een beetje geluk is het warm zonnig zomerweer. Kom daar eens om bij een nieuwjaarsduik!
