Binnenkort gaat tout Nederland massaal op vakantie.
Overal hoor ik mensen verkneukeld vertellen over hun bestemming.
“Even uitwaaien in Thailand hoor. Lekker twee weken op een resort aan het zwembad liggen.”
“Nee, wij gaan naar Zuid Frankrijk. Kamperen. Wel zo’n tent met een tv, een koelkast en een eigen wc. Want ik ga natuurlijk niet met zo’n wc-rol langs de buren rennen.”
“Wij doen een survival in Zuid Afrika. Zo’n lokale Zulu gaat ons the big five tonen. We hebben overigens wel garantie ingekocht. Ik ga Afrika alleen maar in als ik zeker weet dat ik met een olifant op de foto kan. Wandelen? Nee joh, in zo’n jeep gaan we. Voor dat geld ga ik toch niet lopen?”
Het valt mij op dat steeds meer mensen pochen met hun verre bestemming. En vooral pochen met de luxe die de trip te bieden heeft.
Een fijne vakantie staat tegenwoordig gelijk aan de hoogte van het bedrag dat je eraan uitgeeft.
Een weekje Weerterbergen is blijkbaar not done. Op en neer naar de Noordzee kan niet meer. Je móet naar het buitenland, en er móet veel luxe ingekocht zijn. Men moet massaal cocktails slurpen en bakken in de zinderende hitte. Men heeft het erover bij de koffiecorner op het werk, men deelt massaal foto’s op Facebook en met schaamrood op de kaken, maar met trotse stem fluistert men het bedrag dat aan de luxe vakantie wordt uitgegeven.
Bron: eigen collectie Gabriël
Dit jaar ga ook ik op vakantie. Na twee jaar.
Tien dagen met het gezin naar de Eifel. We gaan wandelen. Heel veel meer zit er niet in.
Begin dit jaar hebben we de vakantie geboekt. En twee dagen daarna ging de auto stuk.
Omdat we de huur van het appartement ter plekke moeten betalen hadden we het gespaarde vakantiegeld nog niet uitgegeven. Van dat geld hebben we een nieuw, derdehands karretje gekocht.
En de vakantiereservering heb ik laten staan.
Want we móeten eruit.
De afgelopen maanden hebben we op een krap budget geleefd.
Het benodigde geld voor de 10 dagen vakantie hebben we nu op de rekening staan. We kunnen eventueel een keer naar een dierentuin, maar we zullen voornamlijk 10 dagen gaan wandelen, en we eten in het appartement. Om de kosten te drukken.
Ik schrijf dit niet om medelijden op te roepen. Ik schrijf dit ook niet om een opgeheven vinger richting de luxe vakantiegangers op te steken.
Ik tik dit omdat ik zeker weet dat wij intens van elkaar gaan genieten tijdens onze vakantie. Vermoedelijk meer dan de mensen die luxe móeten.
Omdat we ons ter dege beseffen hoeveel geluk we hebben met het feit dat we alsnog op vakantie kunnen.
Het gaat er niet om hoe ver je reist. Het gaat ook niet om de luxe die je koopt.
Het draait allemaal om de beleving die je met je geliefden ervaart.
Als jij die belevenis ervaart met een cocktail in je hand, op een resort in Thailand waar je drie weken niet vanaf komt, geniet daarvan.
Maar poch niet met de bestemming. Poch met de beleving.
Prima statement, we zitten op dezelfde golflengte. Dit is jammer: “Vermoedelijk meer dan de mensen die luxe móeten.”
Wat super dat je net als vorig jaar weer zoiets grandioos gaat doen. Er zijn ook massa’s mensen die thuis (moeten) blijven maar er niets van maken. Genieten hoeft echt niet veel te kosten.
Jullie gaan het doen! Veel plezier SAMEN
Ik ben het met je eens iedereen heeft een andere belevenis op vakantie en ik weet uit ervaring dat een vakantie ook heel stressvol kan zijn en er dan niet veel te genieten valt.
Mijn geliefde en ik gaan 10 dagen in een stacaravan niet ver van mijn woonplaats maar we gaan genieten en dat ik dan de kinderen die thuisblijven in de gaten kan houden is mooi meegenomen. Ook wij sparen voor de vakantie. Daarom is het extra genieten.
Wat leuk! Geniet ervan samen.
Wij hopen ook op vakantie te gaan dit jaar naar Kroatië, in vakantiehuis van wijlen mijn opa.
Ik verlang er zo naar de laatste x was 5 jaar geleden sinds opa zijn dood ben ik niet meer geweest.
Ik ga 3 weken naar een resort van 8k per week. Geen idee welk land, het gaat mij om de beleving.