Dat het hedendaagse voetbal voor altijd verkloot is door het grote geld, is anno 2017 eigenlijk al heel normaal. Waar je vroeger als gezonde club nog enigszins internationaal mee kon komen, wordt het spel nu geregeerd door maffe rijke Chinezen, Amerikanen, Arabieren en Russen die hun geld liever steken in een voetbalclub dan in hun eigen maatschappij.
We weten tegenwoordig niet beter. Hang een jeugdspeler en zijn ouders met een net niet modaal inkomen een vette worst voor en weg zijn ze. Eventjes heel rijk bij een grote club waar ze nooit doorbreken. Als handelswaar gebruikt en uitgebuit, om vervolgens ergens berooid te eindigen bij een hoofdklasse club als een talent dat het nooit maakte. Hard, maar voor de meeste wannabe-Cruyffs waar. Dat allemaal mede mogelijk gemaakt door een rijke zielloze sponsor. Was je nog een beetje goed, dan biedt Voetbal International je misschien nog een ghostwriter-boekje aan over je leven als tobsporter.
Het hele voetbalsysteem is verprutst door het grote geld en vooral de belangen die daarbij spelen. Het spel geregeerd door enkele rijke clubbazen. Toegestane kartelvorming blijkbaar. Het is niet anders. Geld vergiftigt veel topsporten en wij vinden het best.
Dat geld (of beter het gebrek daaraan) de zorg vergiftigt, vind ik veel zorgelijker. Zo las ik dat je in je seniorenwoning in Groningen een wurg-huurcontract mag tekenen, dat je verplicht te eten wat de cateraar biedt. Eet je een keer wat anders, dan hangt je een dwangsom van 500 euro boven het hoofd! Ik verzin dit niet. Zoveel gevoel voor idiotisme heb ik nu ook weer niet.
Het ergste vind ik dat ik vrees dat dit niet een op zichzelf staand feit is. Ik vermoed dat er zo veel gesponsorde instellingen zijn met dit soort contracten. Net als in de voetballerij regeren het geld en de belangen. Waar je als speler nog enigszins de vrije keuze hebt, lijkt deze in je seniorenwoning ver te zoeken. Je tekent een contract bij een manager en wil je wat anders? 500 euro! Nu ik er zo over nadenk, dit ligt ook niet zo heel ver af van enkele voetbalclubs.
De zorg kost veel geld, dat weet iedereen. De regering belooft elke verkiezing trouw er iets mee te doen en ik geloof ook best dat ze er geld in pompen. De zorgverzekeraars hebben hier ook belang bij. Zij proberen met minimaal geld bijvoorbeeld een ziekenhuis de duimschroeven aan te draaien. Ik zelf betaal zeker tweeduizend euro aan zorg per jaar. Maar breek ik een pink, word ik bijna geweigerd bij een ziekenhuis. Omdat ik bij de verkeerde verzekeraar zit! Echt gebeurd! Het ziekenhuis wilde wel, maar zou last kunnen krijgen met de verzekeraar. Klinkt toch ook een beetje als kartelvorming. Maar net als in het voetbal halen we meewarig onze schouders op en accepteren het maar.
Bron: Flickr
Nu zitten ergens in een seniorenflat ome Jan en tante Klara gestoofde varkenspruttel met papperige rijst en vaalgroene doperwtjes te eten, omdat dit moet van de verhuurder. Nog even en dan staat er een oude televisie van Samsung met 10 voorgeprogrammeerde kanalen en een goedkope magnetron om hun prak vuilnis zelf op te warmen. Allemaal aangeboden door de o zo gulle verhuurder en zijn sponsors. Wat een luxe! Je zou er haast een inbraak voor doen om even veertien dagen luxe vakantie te vieren in de plaatselijke bajes. Of zouden ze daar ook gesponsorde daghap hebben?
Van de week kreeg ik een mailtje of ik een blog wilde schrijven over kussens. Wisten ze dat ik uit Almelo kom? De stad van de beroemde Finkers: verkoopt u ook kussentjes? Ik zou gratis kussens mogen uitzoeken wanneer ik ze er in vernoemde. Mwah, ik heb maar niets getekend. Voorts mag ik nergens anders meer kussens kopen op straffe van een dwangsom.
Het blijft toch zorgelijk allemaal.
