Bron: Pixabay.com
Voor de seksuele revolutie domineerden wij mannen de wereld, zowel buiten als binnen de slaapkamer. Dat waren nog eens overzichtelijke tijden, waar wij als mannen soms met lichte weemoed aan terugdenken.
Het leven was simpel en overzichtelijk. Maar dankzij bladen als Libelle en Viva hebben wij ons geëvolueerd tot weldenkende, rechtop lopende, moderne, als het moet gevoelige, maar toch ook weer macho individuen. We hebben geleerd dat de vrouw gelijkwaardig is en dat er een belangrijke rol voor ons mannen is weggelegd om de vrouw te behagen.
Ondanks onze revolutionaire ontwikkeling, blijft het orgasme van de vrouw in hetero-relaties nog een puntje van aandacht. Naar schatting krijgt 30 tot 50 procent van de vrouwen geen orgasme tijdens Penis-In-Vagina (PIV) seks. Diezelfde damesbladen weten wel hoe dat komt: de schuld daarvan ligt volkomen bij de mannen. Cosmo kopt maar al te graag dat mannen er niks van bakken tussen de lakens. Ze zouden het voorspel volledig aan de laars lappen en ze hebben zo weinig verstand van de vrouwelijke anatomie dat ze een TomTom nodig hebben om de clitoris te kunnen lokaliseren, om nog maar te zwijgen over de G-spot. Het stereotype heteroman is dan ook ofwel een onverbeterlijke egoïst, ofwel een domme onwetende sufferd.
Cosmo gaat echter nog een stapje verder. Volgens een artikel in dat blad is de man gewoon uitsluitend te typeren als opzettelijk egoïstisch. Dit artikel, met de sprekende titel ‘Why Guys Get Turned on When You Orgasm – and Why That’s a Bad Thing’ zegt Cosmo feitelijk dat mannen die de clitoris weten te vinden, dat uitsluitend aanwenden voor hun eigen gerief, alsof daarbij kwade opzet in het spel is.
Volgens het vrouwenblaadje komen mannen niet alleen vaker klaar dan vrouwen, ze weten het ook nog eens zo te draaien dat zelfs jouw orgasme uitsluitend en alleen om henzelf draait. Immers, zo redeneert het artikel, mannen vinden het een vreemd soort machoprestatie om hun vrouw klaar te laten komen. En Cosmo vindt dat maar niks, dat moge inmiddels duidelijk zijn.
Om hun mening te onderstrepen, haalt Cosmo een onderzoek aan, waaruit blijkt dat mannen zich ‘mannelijker’ voelen en meer zelfvertrouwen krijgen als een vrouw een orgasme beleeft tijdens seks. En kennelijk is dat helemaal verkeerd. Foei mannen! Want deze boost in het zelfvertrouwen zou er voor zorgen dat “het concept van het vrouwelijke orgasme niet meer gaat om de vrouw zelf”, maar dat “het kan worden gezien als een patriarchale onderdrukking”.
Ze bedoelen daarmee dat vrouwen het gevoel krijgen dat de man haar een orgasme ‘geeft’, alsof het een duur cadeautje is dat in de Bijenkorf is gekocht en niet iets dat ze intrinsiek vanuit zichzelf heeft opgewekt. Het lijkt op een semantische discussie, maar Cosmo concludeert in ieder geval dat als een man betrokken is bij het orgasme van een vrouw, hij zich daarmee schuldig maakt aan de onderdrukking van de desbetreffende dame.
Nu was de relatie tussen mannen en vrouwen altijd al ingewikkeld. In de jaren ’90 moesten we allemaal transformeren tot een softe metroman, maar na het lezen van de ’50 Tinten’ trilogie moesten wij mannen weer massaal overgaan tot het uitdelen van een flinke portie billenkoek. Cosmo maakt het nog complexer. Want als je als man niet in staat bent om je vrouw een orgasme te bezorgen, dan ben je een onverbeterlijke egoïst, maar als je je vrouw wel een orgasme ‘geeft’ dan ben je dus kennelijk nog steeds een ongelofelijke egoïstische zak.
Het lijkt er op dat Cosmo oproept tot een radicaal soort separatistisch feminisme, waarin een vrouwenorgasme alleen telt als de man daar absoluut geen bijdrage aan heeft gehad, noch er plezier aan heeft beleefd. Elk mannelijk gedrag wordt uitgelegd als een vorm van vrouwenhaat. Als hij op de eerste date met je naar bed wil, dan is hij een seksist. Maar als hij bij de eerste date zegt dat hij liever even wil wachten, dan zegt hij feitelijk dat je maar een slet bent als jij daar anders over zou denken. Vrouwen kunnen dus ‘nee’ zeggen, maar mannen niet? ‘De vrouw heeft het kutje, dus zij bepaalt de regels’, dat soort retoriek.
Als een vrouw ooit nog klaagt dat wij mannen niet kunnen veranderen, dan is dat feitelijk onjuist. Mannen kunnen dat wel, maar ze zijn het veranderen een beetje moe. Tot voor kort was ik er van overtuigd dat ik moest veranderen om haar leven (ik heb het over mijn partner) te vergemakkelijken.
Maar wat 50 jaar vrouwenblaadjes mij heeft geleerd, is dat je als man alleen moet veranderen voor je persoonlijke ontwikkeling. Want, zoals Mohammed Ali ooit zei: “Als je op je 50ste dezelfde man bent als op je 20ste, dan heb je 30 jaar van je leven verkwist”. En dat orgasme? Ze mankeert toch zeker niks aan haar handjes? Nou dan!
Ik ben er vrij zeker van dat geen enkele vrouw door mijn toedoen een orgasme heeft mogen beleven. En ik heb er heel veel in de onechtelijke sponde mogen begroeten, de meesten op vrijwillige basis.
De Cosmo-redactie zou me voor moeten dragen voor een lintje!
Nee, goed lezen hoor, zo’n onderzoek. Verderop staat namelijk wat het probleem kan zijn: mannen die zo hun best doen, dat vrouwen zich bijna ” verplicht” voelen en dan maar gaan doen alsof om er vanaf te zijn. (Wat je als vrouw nooit zou moeten doen, maar goed)
Maar daar gaat het om volgens mij. Dus de mannen hoeven niet te wanhopen, alleen maar de prestatiebehoefte te bewaren voor op het voetbalveld. En met vrouw/vriendin: maak gewoon lol en geniet samen, who cares wie de meeste doelpunten scoort.