Bron: Pixabay
Dat een uitstapje uit het habitat voor ‘metromannen’ niet meevalt bewees Dennis, onze ‘Laatbloeier” maar weer eens.
Ik had hem uitgenodigd voor een feestje in mijn ver van de bewoonde wereld gelegen woonplaats. Voor ‘de Laatbloeier’ werd pijnlijk duidelijk hoe verregaand geciviliseerd het leven in een metropool is geworden.
Wij ‘boeren’ kijken even naar de stand van de zon, houden rekening met de wind en vinden feilloos onze weg. Wij vertrouwen op ons nog aanwezige jachtinstinct.
Als een indiaan nemen wij ieder punt tijdens onze zoektocht naar wild in ons op, zodat, wij ongeciviliseerde lieden, weer behouden bij de stam terugkeren. Ik bedoel, wij hebben géén kompas, géén Google-maps, kunnen amper lezen, hebben geen opleiding, maar geen wild dier die ons op de steppe van Noord-Holland verslindt.
In het geval van ‘de Laatbloeier’ lagen er vele wilde dieren op de loer. Met name fiets, tram en trein werden hem bijna fataal. Ja een reis Duivendrecht-Schagen. Alsof je naar de meest afgelegen jachtgronden gaat, omdat het wild in de nabijheid schaars is geworden. Het is ook wel even zoeken voor een ‘metroman’.
Onze ‘stadsjager’ had een geavanceerd plan gemaakt om de verre jachtgronden te bereiken. In plaats van gewoon om hem heen kijken had hij diverse apps geïnstalleerd, raadpleegde hij veelvuldig ‘Goole-maps’ en navigeerde hij via overvliegende satellieten, ondertussen kijkend op buienradar en lezend in de ‘Lumbersexual’, Hét blad voor de huidige metroman. Een metroman met een ‘Davy Crockett’ imago. Vermakelijker kan het niet worden!
De ‘lumbersexual’ Bron: Pixabay
‘Waar is onze Laatbloeier”, vroeg ik aan Peter, die zijn stam feilloos op mijn feestje wist te brengen. Peter had inmiddels een noodoproep van ‘jager Laatbloeier’ ontvangen met de vraag of Anna Paulowna vlak bij Schagen ligt.
“Uh, nee Dennis, het wild zit hier, neem maar een trein terug en stap uit in Schagen”. Na nog een uur of twee verwelkomden wij de afgematte ‘metroman’ en verfristen hem met vele glazen met een schuimkraag.
De terugkeer naar zijn stam is ook een vermeldenswaardige. Het laatste wat wij van Dennis hebben vernomen, is dat hij in de trein naar Utrecht zat, in plaats van uit te stappen in Amsterdam-Oost. Wij kregen nog een zwak signaal ergens uit Brussel, maar nu zal zijn telefoon wel leeg zijn.
Metromannen en de natuur. Een levensgevaarlijke combinatie. Backpacken door Australië lijkt mij wel iets voor ze. En dan met kapmes en kompas. Lekker lumbersexueel. Lachen joh! Die zien we nooit meer terug.
