De spanning in jouw huwelijk is tot een climax gekomen. De ramen zitten er nog wel in, maar daar is dan ook veel mee gezegd. Jouw leven is zo goed als ondraaglijk geworden.
Waar je vrouw ‘s avonds zit weet je al lang niet meer. De communicatie is nog uitsluitend te kwalificeren in decibels.
Het is ook beter om elkaar te ontlopen. De spaarzame uurtjes slaap zijn nog nét genoeg om je op de been te houden. Productief op je werk ben je al maanden niet meer en ’s avonds lig je uitgeput op de bank. Van wat eigenlijk? En dan komt die ene zin: “ik wil dat jij mijn huis verlaat”. “Mijn huis”!
“Ik wil dat jij mijn huis verlaat”. Toch één van de meest explosieve en onrechtvaardige eisen die iemand kan stellen. Want ‘who the fuck ben jíj om míj uit míjn huis te zetten’. Weken ben je met de tuin bezig geweest. Die schutting heb jij gezet, zelf de vloer gelegd, getimmerd, geschilderd, geploeterd. Ontelbare malen ben je naar de Gamma gereden en je voetbalmaten ken je al lang niet meer. Zonder jou wás er niet eens een huis geweest. “Maar ik waste jouw ‘remspooronderbroeken’ terwijl jij aan het timmeren was en bovendien, de schutting staat scheef”, is het eeuwige tegenargument.
In juridische zin kan niemand dat van jou eisen. Verlaat nóóit zomaar de woning, hoe moe, verdrietig of boos je ook bent. Ook al is de emotionele chantage met de kinderen niet meer te dragen. Want dit heeft verstrekkende gevolgen. Lever ook nooit zomaar je sleutels in. Jij hebt net zoveel recht op jouw woning als jouw schreeuwende spouse. Als je eenmaal weg bent is dit moeilijk terug te draaien. En voorkomen is beter dan genezen. Want:
Het verlaten van de echtelijke woning lijkt aantrekkelijk, maar brengt vaak enorme kosten met zich mee, die later niet te verdelen zijn. Besef goed dat je kosten krijgt voor huur, gas water en licht. Voor meubels, potten en pannen. Een nieuw dekbed is zo even €80,- . Realiseer je ook goed dat jij, ook al woon je niet meer in het echtelijk huis, aansprakelijk bent voor de hypotheek.
Jij dient dus, naast de kosten voor jouw nieuwe onderkomen, tevens de helft van de hypotheek af te dragen. En dit kán jaren duren. En wat als er al snel een nieuwe vlam bij haar intrekt, terwijl jij nog de helft van de hypotheek betaalt? Maak hier waterdichte geldelijke afspraken over, want voor niets gaat de zon op. Jij de hypotheek betalen en hij gratis woongenot? Zet op papier dat jij de gehele woning geregeld mag inspecteren. Het zou je zomaar duizenden kunnen schelen.
Stem dus niet zomaar in met het verlaten van je woning. Mocht je dit wel willen doen, maak hier financiële afspraken over. Want wáárom zou jij de kosten dragen, terwijl zíj wil dat je de woning verlaat. Zet het op papier, ook al zegt zij huilend dat zij dit niet kan betalen. Ook al hou je nog steeds van haar. Andersom is dit duidelijk niét zo.
Wees zakelijk, want dat worden echtscheidingen altijd. Jouw extra kosten kunnen eventueel worden verrekend met de verdeling van de boedel. Achteraf zul jij jezelf dankbaar zijn. Want vrouwen willen – en terecht – gelijkheid. Handel daar dan ook naar.
Ps: de titel ‘echtscheidingstips van mannen voor mannen’, kan net zo goed ‘vrouwen voor vrouwen’ zijn. Man en vrouw zij nu eenmaal gelijk bij echtscheidingen. Toch?
Meer echtscheidingstips van mannen voor mannen:
De smerigste chantage truc zat er niet in…of hij komt nog…: “Wat (€) zijn de kinderen jou waard”.
Heel goede opmerking Maurice. Kinderen als handelswaar.