Bron: Pixabay
De R zit in de maand. En ook in mijn hoofd. Grauwe wolken zijn op komst. Mijn psychische barometer gaf dit al in augustus aan. Wat aantoont dat mijn bovenkamer cyclische temperamenten kent. Verder was het ongemakkelijk, aangezien ik middenin mijn vakantie (gedurende de laatste zonnige dagen van de vorige maand) overrompeld werd door eindeloos gepieker en slapeloze nachten die mijn wederkerige depressies aankondigen.
Vorig jaar rond deze tijd zat ik nog bij mijn huisarts te vertellen dat ik te vroeg last had van winterdepressies. Dit werd van de hand gewezen, want het was nog lang geen winter. Maar ja, een jaar later, nu ik mijn stemmingen beter in kaart kan brengen, moet ik constateren dat ik al neerslachtig word wanneer de dagen korter worden. Eveneens word ik al vroeg in het jaar euforisch, wanneer de dagen langer beginnen te worden. Kortom, ver voordat de astronomische winter (zelfs nog voor de herfst) en lente beginnen.
Wees maar niet bang. Zelfmoord plegen zit er bij deze jongen niet in. Al ken ik de suïcidale neigingen wel. Maar ja, wat George Carlin al ooit zei; voor een schrijver is het vrijwel onmogelijk om daadwerkelijk een einde aan het leven te maken. Per slot van rekening is je eerste afscheidsbrief slechts een kladje, dat zo vaak moet worden herschreven, dat tegen de tijd dat ie eindelijk af is, er een boek klaarligt om naar de drukkerij te brengen. En ja, dan heb je weer teveel om voor te leven.
Goed, wel is mij duidelijk dat ik een psych mag gaan opzoeken. Een personal trainer die mijn brein weer in optima forma moet zien te krijgen, om alle dagelijkse tegenslagen beter het hoofd te bieden. Want piekeren gedurende een gezellige vakantie vind zelfs ik een beetje raar. Al kan ik het allemaal wel verklaren, want wat juist een behulpzaam telefoontje had moeten zijn, werd geregistreerd als een bedreiging voor mijn toekomstplannen. En vervolgens ga ik liggen piekeren, waarna ik ga piekeren omdat ik aan het piekeren ben.
Nou, da’s al helemaal contraproductief. Maar hopelijk is dit schrijven al een stap in de juiste richting. Sowieso heeft schrijven de laatste jaren een bijna therapeutische werking gehad. Maar wat ik hier nu zelf verder mee moet, is mij op dit moment nog een raadsel. Als ik er überhaupt al iets mee moet. Maar goed, het is nu ‘out in the open’ en we zien wel wat het brengt.
Misschien loop ik daardoor op dit moment ook wel met een gevoel rond van: “Wat doet het er eigenlijk allemaal toe dat ik piano kan spelen, kan tekenen en schilderen en ook nog een beetje leuk schrijf. Ik ga er eens op letten.
Geestig, ik doe namelijk ook al die dingen. Laatste tijd wat flink wat minder schilderen en nog minder piano of andere instrumenten.
Wel pas van een Canadese psychiater te horen gekregen dat er een correlatie is tussen creativiteit en depressiviteit. Dus we mogen ons gelukkig prijzen, want de depressies zijn een bijproduct van onze creatieve genialiteit 😛
Mooie blog! Interessant om te lezen wat mannen denken. Maar als ik dit artikel lees zie ik voor wat de winterdip weinig verschil tussen mannen en vrouwen;) Misschien is ENJOY! The Good Life een idee om je op te beuren?
Uiteraard was ik daar al aan het rondneuzen 😉 Woorden als ‘enjoy’ en ‘good life’ hebben momenteel een extra sterke aantrekkingskracht op mij 😀