bron: tegelizr.nl/MW
De nazomer is definitief voorbij! Die zogenaamde nazomer kan ik beter zeggen. Ze konden er vorige week niet over ophouden, de Gerrit Hiemstra’s en de Willemijn Hoeberts op radio, tv, weersites en -apps. Voor die ‘nazomer’ begon, hoe mooi het zou worden. Tijdens, hoe mooi het wel niet was en er na hoe mooi we het gehad hebben. Alsof we zelf niet mogen bepalen wat we van het weer vinden. Laten ze hun pedante meninkjes voor zich houden!
Ze zijn kennelijk vergeten wat hun corebusiness is. Ze zijn er om ons te informeren wat de temperatuur zal zijn, hoeveel wolken we mogen verwachten, wanneer, waar, hoe lang daar regen uit valt, hoe hard het waait en uit welke richting. Hoe tevreden wij zijn met het verwachte weer (vooral als dat uitkomt), gaat ze niet aan! Die weermannen en -vrouwen vinden het al gauw mooi en hun eigen idee proberen ze ons door de strot te duwen.
Ze hebben ons knollen voor citroenen verkocht. Zo mooi als ze het deden voorkomen was het niet. Tijdens al die grijze of zelfs mistige ochtenden zat je maar te hopen dat de zon dan ’s middags nog zou doorbreken. Nogal eens vergeefs, maar een paar keer viel de tegenvaller een beetje mee en kregen we inderdaad een paar uurtjes zon, een doodenkele keer zelfs een hele middag. En dan liep de temperatuur op tot de beloofde achttien graden. Op een zondag zelfs krap twintig en dan kan je met weinig wind in je achtertuin in je zwembroek zonnen. Je zou er je herfstvakantie op Kreta bijna voor opgeven.
Het glorieuze hoogtepunt (en meteen ook het einde) van de nazomer viel afgelopen vrijdag. Maar liefst 23 graden werd het in de middag, wat overigens niets meer is dan op een doorsnee dag in juli (waar nooit iemand enthousiast over doet) en dat dan nog na weer zo’n grijze ochtend met zelfs hier en daar regen. Ook ’s middags wilde de zon niet echt doorbreken en voor het avond was trokken stevige buien het land alweer in om de ‘nazomer’ de genadeklap te geven. Dan herinner ik graag even aan vorig jaar september, toen het halverwege de maand drie dagen op rij dik dertig graden werd. Dat is nazomer!
Het gekke is dat de verwachtingen op zich aardig klopten, als je de juichende interpretaties eruit filterde. De hysterisch enthousiaste weermannen in pak en de weervrouwen in even smakeloze uitdossingen voorspelden inderdaad geen 25 graden en ook geen blauwe luchten van zonsopkomst tot zonsondergang. Op de staatjes zag je het staan: 18 graden, zonnetje, wolkje, buitje. Redelijk herfstweer, meer niet. Dus ze wisten het, ze hebben de minder oplettende kijkertjes bewust om de tuin geleid! Ze hebben ons willens en wetens een streek geleverd!
Wat zouden de weermannen en vrouwen gedacht hebben? Dat we in Nederland behoefte hadden aan wat compensatie, na wekenlang wolken, regen en kou, waar augustus al mee was begonnen? Daar hadden ze dan gelijk in, alleen dachten ze dat kennelijk te bereiken door ons een fata morgana voor te spiegelen. Of namen ze in hun eenvoud dat woord nazomer alleen maar letterlijk? Nazomer, na de zomer, herfst dus! Staan ze straks weer te stuiteren van enthousiasme als ze in december een keer twaalf graden aankondigen?
Alsof een biertje net na de officiële sluitingstijd door de barman voor de resterende stamgasten getapt opeens lauw mag zijn. Pleasen, dat is wat de weerlieden in hun hoofd hadden. Maar dat werkt niet als je lauw bier schenkt. Nazomer is echt zomerweer na 1 september. Het koude biertje na de officiële sluitingstijd.
Als ze het nog een keer flikken, stel ik voor dat we ze uit die zouteloze weerliedenuniformen helpen, goedschiks of kwaadschiks. We trekken ze een zwembroek of bikini aan en duwen ze bij Zandvoort de Noordzee in. Dan zullen we eens zien hoeveel mooiweerpraatjes ze dan nog hebben!
