Van ons, voor jullie...
bron WikiMedia (foto door Mirande Phernambucq)
Een stad huilt vandaag
Bij het ochtendgloren
Een onvermijdelijk nieuwsbericht
Raakt ons als onverwacht
Hard in het hart
Al zagen we het aankomen
Rouwt een stad niet minder hard
Dé burgervader is niet meer
Enkele bloemen getuigen
De liefde en respect
Zeer ingetogen, hoofd gebogen
Aan de Herengracht
Rust zacht, was getekend:
De stad (jouw lieve stad)
Elke week in je mailbox!
Het duurt niet lang meer, dan is de hele generatie "boven mij" kassiewijle. Weggevallen. Het veilige plafond tussen mij en het hiernamaals (als dat er is) verdwenen. Dan ben ík als volgende aan de beurt. En dat realiseer ik me terdege.
Ik mag hem dan gehaat hebben, maar dat is het niet alleen. Hij is ook mijn vader en ik houd van hem.
WANNEER HET GAAT OM COMPASSIE, DAN ZEG IK NU EVEN HEEL EERLIJK DAT HET DUS GAAT OM EBERHARD EN ANNE DEZE WEEK, WANT VOOR MEER IS EVEN ECHT GEEN PLAATS, DAAR BEN IK HEEL EERLIJK EN OPEN IN, WANT ZO’N MENSENMENS BEN IK GEWOON.
Maar blijkbaar leven we in andere tijden. Zingen en applaudisseren zult u, pal voor mijn woning, zodat eenieder kan zien en horen hoe begaan u bent.
Naam uit Duizend-en-een-nacht, Oost-Europees mysterie, zware parfums walmen op uit deinende Chin-Chilla bontjassen, parelkettingen, betoverende lachjes, kushandjes naar de Paparazzi.
Op het toilet hangt de verjaardagskalender. Elke dag weer kijk ik wie er deze maand jarig is. Het valt mij op dat een verjaardagskalender een bijna levend organisme is.
.jpg){kind=link}