Foto: freek
Ironie, dat is als je op een lekkere herfstdag, in een uitspanning diep in Brabant, Amsterdammers hoort klagen over het feit dat iemand gister een feestje gaf en zij er wakker van lagen. Ik was niet alleen, we waren samen naar het bos gereden om uit te kateren. Ik was met vrienden op stap geweest, zij met vriendinnen. Beiden waren we redelijk brak.
De horeca-gelegenheid in Esbeek midden in het bos, kan ik u van harte aanraden, mits het niet vol zit met Amsterdammers dan. Flinke uitsmijters met spek en kaas worden er geserveerd. Geen flauw gedoe: vijf eieren en een portie spek waar een slager verlegen van zou worden. Precies wat nodig was na een avond stappen.
De lucht ruikt er nu zoet. Het zoetige van aarde, bladeren en een heel seizoen zon. De koffie schudde me wakker uit de dagdroom die ik in de herfstzon had. Alsof het dekbed ineens van mijn hoofd werd getrokken, zo werd ik me plots bewust van mijn omgeving. Ik keek naast me, ze zat ook genietend te doezelen. Vanachter mijn zonnebril loerde ik over het terras. Spelende kinderen. Veel 40-plus dat zwijgend naast elkaar zat en een groepje Amsterdammers.
De vrouw was al een tijdje aan het klagen. Ik weet niet hoe lang precies, maar de cafeïne in de koffie liet me niet terugzakken in mijn gelukzalige roes. Dus ik luisterde naar wat ze zei. Ze klaagde over de overbuurjongen die een feest gaf. Ze had er last van, zei ze. Daarnaast had ze ook last van mensen die laat uit de stad kwamen, van mensen die bellen op straat, van de tram en van de kerkklokken. Ik kwam tot de conclusie dat de vrouw slecht sliep. Daar kon ik me ook wel wat bij voorstellen. De vrouw was wat ouder en had waarschijnlijk een pensioen om van te genieten, met als gevolg dat ze de hele nacht wakker ligt omdat ze overdag niet zo heel veel doet.
Deze vrouw was geen snelle prater. De hele verhandeling duurde ongeveer vanaf de bestelling van de uitsmijters, tot ik ze ophad. De vrouw had eigenlijk ‘s ochtends aan willen bellen om haar beklag te doen. Maar ja, zoals ze zelf zei: “dat doet een fatsoenlijk mens niet.”
Ik ben het niet met haar eens. Als je ergens last van hebt, moet je klagen, maar wel tegen degene die het veroorzaakt. Niet tegen de rest van de wereld. Dus wanneer je slecht slaapt, dan laat je de hele buurt dat weten. Dan weten ze dat en kunnen ze rekening met je houden. Misschien is het handig om niet midden in Amsterdam te gaan wonen als je overal last van hebt. Maar ik vermoed dat deze vrouw op Terschelling nog wel een meeuw kon vinden om haar aan te ergeren.
Ik wendde me naar mijn tafelgenoot. Die lag uitgebreid te genieten in de zon. Ze had het hele verhaal van de vrouw niet meegekregen. Dat is ook mooi.
