Bron: Pixabay
Zal ik dan maar gelijk met de deur in huis vallen?
Ik ben vroeger, toen ik nog wat jonger en wilder was, eens opgepikt door een boosaardige cougar, die me genadeloos heeft misbruikt. Dat is een aparte ervaring voor een jongeman die nou niet bepaald de vruchten van zijn adolescente jaren heeft geplukt. Die zich op z’n eenentwintigste al geestelijk aan het voorbereiden was om als maagd te sterven. Gelukkig weet ik er niks meer van.
Ik kwam terug van een wintersportvakantie met een stevige griep onder de leden. Het leek me het beste om het virus te bestrijden met een aantal borrels Jaegermeister in mijn stamkroeg. Normaal gesproken zijn bakerpraatjes niet aan mij besteed, maar deze (alcohol doodt ziekmakende, onzichtbare beestjes) paste te zeer in mijn straatje om het niet uit alle macht te willen geloven.
De eerste twee hielpen niet. De laatste twee waarschijnlijk ook niet, hoewel ik me toen al wel een heel stuk beter voelde. Dacht ik. Moeilijk te zeggen, want eigenlijk voelde ik op dat punt helemaal niks meer. Het waren de laatste twee borrels uit een hele fles en ik was de enige aanwezige die avond die het dronk.
Het laatste wat ik me van die avond in Café Cafetaria ‘de Alm’ herinner, is dat plotsklaps de bar en alles erin omhoog schoot en twee rare vrouwen die vruchteloze pogingen ondernamen om me van de vloer op te rapen. Ze stonden allebei als bezetenen aan me te sjorren, terwijl ik ze wat slapjes van me af probeerde te duwen. Ik wilde gewoon lekker slapen.
Daarna: een gapend, zwart gat in mijn geheugen, tot ik zonder waarneembare overgang wakker werd in een onbekend bed. Terwijl ik me af lag te vragen waar ik in godsnaam was, kwam een van die behulpzame dames vrolijk met een pot koffie en een paar mokken binnen wandelen. Waarschijnlijk hadden die twee een muntje opgegooid en natuurlijk, met mijn mazzel, had de afstotelijkste gewonnen.
Wat er tot mijn diepste afgrijzen de slaapkamer betrad, had alle kenmerken van een spiernaakte vrouw, en weinig tot geen van de kenmerken van een spiernaakte vrouw waarmee je samen in een slaapkamer zou willen vertoeven. Ze gedroeg zich en zag er precies zo uit als je zou verwachten van een vrouw die een laveloze, zo niet bewusteloze, onbekende jongeman uit een kroeg mee naar huis neemt om eens lekker af te raggen. God weet wat ze met me heeft uitgehaald. Ik in ieder geval niet.
Uit beleefdheid heb ik met haar koffie gedronken, ontdook na een gemompeld “houdoe” ternauwernood een afscheidszoen en rende half in paniek en met mijn haar in de war naar buiten. Het was een lange walk of shame naar huis. Lang genoeg om mijn hoofd wat helderder te krijgen, zodat ik de gebeurtenissen van de avond ervoor met een zekere nauwkeurigheid kon reconstrueren.
Conclusie: ik was het slachtoffer geworden van een date rape. Yep. Me too.
Het eigenaardige is dat dit voorval, waar ditmaal geen letter van is gelogen, me volkomen onverschillig liet. Ik voelde me niet smerig of misbruikt, terwijl dat misschien wel zou ‘moeten’. Nu ik erop terugkijk, is het hooguit een van die gebeurtenissen waar ik allesbehalve trots op ben. Niet mijn finest hour. Het heeft me geen trauma’s opgeleverd, zoals voor mijn lotgenoten, die het slachtoffer zijn geworden van seksueel geweld en wat hen is overkomen de laatste weken op de sociale media uitschreeuwen.
Dit stukje is zeker niet bedoeld om dat leed te bagatelliseren. Je kan en mag een mens niet beoordelen op hoe ze met dit soort dingen omgaan. Ik schrijf dit hooguit om een kanttekening bij de zoveelste wereldwijde emo-campagne te plaatsen. En om te vermaken. Soms is misbruikt worden grappig. Raar maar waar.
“…Het heeft me geen trauma’s opgeleverd, zoals voor mijn lotgenoten, die het slachtoffer zijn geworden van seksueel geweld en wat hen is overkomen de laatste weken op de sociale media uitschreeuwen….”
Steeds weer lees ik berichten op social media van vooral mannen, die de #metoo hashtag verwarren met #zeghet. Voor mij gaat #metoo niet om mijn persoonlijke verhaal. Bovendien hebben die keren dat ik me seksueel geïntimideerd voelde mij helemaal geen trauma’s opgeleverd. Door het veelvuldig delen van #metoo wordt hopelijk aangetoond hoe enorm vaak dit gebeurt. En hoe weinig er in t algemeen wordt ingegrepen terwijl men er wel van afweet. Hier wat ik erover schreef: https://www.hoevrouwendenken.nl/2017/10/18/metoo/
Het nadeel van zo’n campagne is dat hiermee het scheve beeld geschetst wordt van “de man” die zijn vingers niet thuis kan houden.
Ik denk dat de werkelijkheid (in dat opzicht) weleens heel erg mee kan vallen. Eén man zonder zelfbeheersing kan in zijn leven honderden, zo niet duizenden vrouwen bepoteld hebben.
Dan heb je nog de opportunisten die van dit gebrek aan zelfbeheersing van dit soort mannen koeltjes gebruik maken. Denk aan vrouwen die zichzelf langs de carrièreladder omhoog neuken, of the tropy-wives van financieel binnengelopen speknekken.
En ja, andersom komt het ook voor, natuurlijk.
De werkelijkheid is een stuk gecompliceerder en genuanceerder dan dit soort acties voor doet komen. We zijn nog niet heel lang geleden van die apenrots afgeklommen.
Het gaat om de man in een bepaalde machtsposities die daar misbruik van maakt. Jezelf omhoog neuken als man of vrouw heeft hier helemaal niks mee te maken.
Als je als vrouw spijt hebt van de seks die je had doordat je net iets makkelijker was vanwege teveel drank dan is dat heel wat anders dan als je een man maar zijn gang laat gaan omdat je veel te bang bent voor de gevolgen als je tegen hem ingaat. En ja, soms is het verschil subtiel maar dat laatste komt wel degelijk veel vaker voor dan veel mannen zich lijken te beseffen.
De ‘dit soort mannen’ waar jij het over hebt vinden die opportunisten helemaal niet interessant. Het gaat ze namelijk helemaal niet om seks maar om macht. Dat is ook waarom het zo naar is wat ze doen.
Erg kort door de bocht.
Wat er wel en niet mee te maken hebt… wie gaat daar over?
Degene die vrouwen aanrandt, omdat ie kickt op het machtsgevoel dat daar bij komt kijken, of de geile neuroot die halfdronken zijn hand op de bips van een “lekker wijf” parkeert, zijn niet met elkaar te vergelijken.
Net zo min zijn de flirt, de vrouw die uit angst de man maar z’n gang laten gaan, de teaser en de omhoogneuker met elkaar te vergelijken.
Toch zijn ze allemaal een onderdeel van hetzelfde probleem.
Wat is het probleem volgens jou dan? Volgens mij is het grootste probleem seksuele intimidatie en aanranding/verkrachting. Dat heeft allebei meer met macht dan met seks te maken en ik vind het heel erg jammer dat veel mensen dit niet lijken te beseffen.
Aanranding, verkrachting en seksuele intimidatie zijn misdaden en daarom een groot probleem.
De #MeToo campagne maakt het een groter probleem dan het is. Niet elke man is een aanrander en niet alle claims zijn terecht.
‘Niet elke man is een aanrander en niet alle claims zijn terecht.’ Absoluut dat kunnen we als feit aannemen.
‘De #MeToo campagne maakt het een groter probleem dan het is.’ De gevolgen van deze campagne zijn slechts gissen. De campagne op zich ‘maakt’ toch geen problemen? Denk je dat er meer valse beschuldigingen komen na deze campagne? Vanwaar die aanname? Iemand vals beschuldigen is toch net zo fout?
Laat flirten alsjeblieft leuk en onschuldig blijven. Zin in seks? Ook leuk als beide personen dat willen. Het enige dat deze campagne aantoont is dat seksuele intimidatie en misbruik vaak voorkomt. Politie kan niet altijd ingrijpen en er wordt veelal niet (genoeg) ingegrepen door de omgeving. Of de campagne verder iets verandert weet ik niet. In ieder geval wordt er nu wel over gesproken en voor de verandering mogen nuances eindelijk ook besproken worden.