Bron: embedded image
Ja leuk hoor, die LEGO WORLD 2017 in Utrecht. Zo’n enorm gebouw propvol plastic bouwsteentjes uit Denemarken. Complexe bouwwerken, gigantische installaties met elektrische treintjes en Lego in alle kleuren van de regenboog. Nee, echt, ge-wel-dig!
Maar niet voor mij. Omdat ik bejaard ben? Ho, ho! Ik heb ze in elkaar gezet hoor, de afgelopen jaren. Klassieke bouwwerken waar je weken, soms wel maanden over doet. Ik heb een Taj Mahal staan van een paar duizend steentjes, het Kremlin en de Big Ben. Allemaal zelf in elkaar gezet! Maar nu? Het is afgelopen. Klaar, schluß. Ik ben namelijk te oud bevonden. Wat zegt u, niemand is te oud voor Lego? Nou mevrouw, ik zeg het u: ik wel.
Afgelopen juli vierde ik nog mijn honderdste verjaardag. Prachtig, niet? Dat was het zeker. Weet u, ik ben nog bijzonder goed bij de pinken. Kan me die dag dan ook nog prima voor de geest halen. De burgermeester kwam langs, ik kreeg een enorme bos bloemen en we aten een tompoes. Wie dat laatste had bedacht, geen benul, maar echt handig was het niet. Welke zieke geest laat een hoogbejaarde nu in een arena ter grootte van en gebaksbordje worstelen met een tompoes? Idioten. Maar goed.
Honderd jaar ben ik dus, en dat is nu juist het probleem. Ik ben daardoor namelijk te oud voor Lego. Zelf vind ik dat bezopen, maar de verpakking beslist anders. Die windt er tenslotte geen doekjes om. Zo’n ondergrens qua leeftijd, daar kan ik inkomen. Met wat de jeugd tegenwoordig allemaal slikt… voor je het weet stikken ze in zo’n rotblokje. Maar een bovengrens? Wat een farce. Ze kunnen de pot op daar in Billund!”
