Foto Rijksoverheid/Arenda Oomen
Het nieuwe kabinet dat nu eindelijk is gepresenteerd, is een optelsom van riskante factoren. Om te beginnen is dit een coalitie van vier partijen, dat lijkt sterk, maar is in feite een wankel evenwicht. Er zijn er altijd wel twee die het niet met elkaar eens zijn.
Maar bovendien is die coalitie tot stand gekomen na veel geheimzinnig gedoe in een hele grote achterkamer. Zes maanden lang heeft deze regering iedereen aan het lijntje gehouden. Nee, we kunnen niets zeggen, wacht nu maar af, het komt heus goed, nee we zeggen nog niets, het overleg loopt nog, wacht maar af, wij weten het heus beter.
Dit volkomen gebrek aan transparantie werd gepresenteerd met de schoolmeesters-arrrogantie van Mark Rutte, die nog net niet “gaat u maar rustig slapen” zei. Goed, nu is er eindelijk een regeerakkoord, dat waarschijnlijk tot op drie cijfers achter de komma is doorgerekend. Tenminste, dat moet wel, als er zo lang over is gebakkeleid. Maar zo’n gedetailleerd regeerakkoord gaat ook leiden tot conflicten, want het gaat je niet lukken om zo’n uitgewerkt plan in een periode van vier jaar onbeschadigd uit te rollen. Daar komt dus gelazer van.
En dan is er de ministersploeg. Bijna allemaal mensen van buiten. Het is een belachelijke overdrijving van het idee dat mensen zonder ervaring fris tegen de materie aankijken. Het idee hierachter is dat een bewindspersoon geen politiek zou bedrijven omdat hij/zij bestuurder is. Dat is natuurlijk flagrante kolder, want politieke partijen worden door “het volk” voornamelijk afgerekend op de daden van hun ministers. Vooral als er tussentijdse verkiezingen zijn, en die gaan er dus komen.
Al is het maar omdat de politieke situatie in de wereld knap explosief begint te worden, met overal partijen en groeperingen die de zaken op de spits willen drijven. Daar is deze kabinetsploeg niet tegen opgewassen. Waarschijnlijk begint het met het omvallen van één minister, wellicht die stamelende mevrouw van D66, of die arrogante Grapperhaus.
Die laatste bracht me trouwens wel op een idee. Want als de VVD zo ruimdenkend is om ook kritische columnisten in het nieuwe kabinet te hijsen, dan zie ik nog een mooie toekomst voor de mannen van Hoe Mannen Denken. Euh… en natuurlijk ook de vrouwen van Hoe Vrouwen Denken.
Laten we zeggen: Vugts op Financiën, Koelman krijgt Binnenlandse Zaken en Bartels ook. Van Draeckensteijn krijgt het ministerie van Defensief, zoals Defensie dan genoemd wordt. Van der Burgt en Dondersteen doen Milieu & Infrastructuur en laten we Van Eekelen dan op het nieuwe ministerie van Gezinszaken & Ouderenzorg zetten. Zo, da’s alvast geregeld.
En ik? Ik word de premier natuurlijk. Dan zul je nog eens wat beleven. Maar nu moeten we ons snel gaan voorbereiden, want binnen twee jaar is het al zo ver.
Deal!