Het gaat gebeuren; ik word weer vader.
We hebben al twee Draken rond banjeren. Eentje wordt binnenkort 9 en eentje is nog een paar maanden 7. En over een paar maanden komt er weer zo’n krijsert bij.
Ik word bij voorbaat gek.
Bron: pexels
De slapeloze nachten, de poepluiers, de krampjes en het volledige gebrek aan tijd voor jezelf. De komende jaren is deze man weer compleet de sjaak.
Ik ben er zó klaar mee.
Maar wat doe je eraan? Laten zitten is geen optie.
Een nachtje romantiek was het. Meer niet. En het rendement kost mij tonnen.
Want dat kind moet eten, drinken, naar school, kleding, een brommer.
Daarbij moet het opgevoed worden in een zo veilig mogelijke omgeving, het moet geleerd worden om niet met een paperclip in een stopcontact te peuren en het zal ongetwijfeld een keer van de trap flikkeren.
Het butst met zijn of haar hoofd tegen de rand van de tafel, of het kind lijkt het een goed idee om snoeihard aan de staart van de krabbende kat te trekken.
Met mijn geluk zit ik te pas en te onpas bij de eerste hulp. Daar gaan mijn vrije dagen.
En het krijgt tandjes.
Het moet zindelijk gemaakt worden.
Het heeft groeipijnen.
Het wordt ziek op het moment dat we net voor de eerste keer weer eens een oppas hebben weten te regelen, en diezelfde oppas zich geen raad meer weet.
Oh, de horror.
Waarom heb ik destijds beslist om de sterilisatie niet door te laten gaan, puur omdat ik van tevoren op internet heb gelezen hoe zo’n sterilisatie gedaan wordt?
Mijn eigen schijterigheid heeft ervoor gezorgd dat ik de zolder moet laten verbouwen, een grotere auto moet kopen. Kindersloten op de kastjes, traphekjes monteren, deuren op slot doen, wc-bril verkleiners.
Kan ik Gód-ver-dom-me die troep opnieuw gaan kopen. Want alles is al via Marktplaats verkocht. Twee kinderen was namelijk meer dan genoeg.
Het is misschien niet aardig om te zeggen, maar dit kind is compleet ongewenst.
En dan word ik wakker.
Met grote ogen kijk ik mijn wakker geschrokken vrouw aan en ik brabbel –zwetend– “niet weer een kind, niet wéér een kind.”
Ik besef dat het een nachtmerrie was.
Ik word helegaar geen papa. Fjiew.
Een paar dagen geleden kreeg ik een appje van een mede-redacteur. Dat zijn kind geboren is. En hij, zijn partner en hun oudste zoontje supergelukkig zijn met zoon nummer twee.
Van harte! Geniet ervan!
Maar mijn God, wat ben ik blij dat ik niet meer hoef.
Zo’n nakomertje is een feestje. Heerlijk om weer te knuffelen met een kleintje, de geur van babies. En die slapeloze nachten, die zijn zo over. Geniet er van