Bron: Pixabay
Wat lezen mannen? Lezen mannen eigenlijk wel? Ja hoor, volgens de NS publieksprijs voornamelijk Gijp, Gijp, Gijp en een beetje Kieft en Boskamp.
Voetballezen. Zo’n beetje het TROS Muziekfeest op het Plein qua boeken. Hepie en Hepie in druk. Je zou toch denken dat één keer prijs genoeg was voor van Egmond en zijn treurige onderwerpen vol drankmisbruik, vrouwen, coke, eenzaamheid, overspel en tegenslag.
En dat terwijl de boekenkraam vol ligt met verre werelden, nieuwe denkbeelden, verrassende begeestering en eeuwige liefdes. Maar nee hoor, mannen laven zich aan de bulderende nietszeggendheid van een tweederangs volksheld om nog eens verder te gniffelen om zijn platitudes, vrouwonvriendelijke en racistische ongein en aftands sentiment.
Het is alsof een cadeaubon voor een 10 gangenmenu bij Jonnie Boer besteed wordt onder de regenkap van snackkar Dikke Leo.
Mannen willen best lezen hoor, maar liefst niet te dik, grote letters en wat ze al kennen. Geen verontrustende vergezichten of enge gedachten. Maar lectuur van de gestampte pot en een sixpack. En uitbuiken bij Voetbal Inside.
“Hoor die Gijp, hij zegt ‘t toch maar even. Leuk boekie ook, ja toch, niet dan?”
