bron: MW
Kerstverlichting moest ik hebben. Je moet er vroeg bij zijn anders grijp je ernaast, was mijn ervaring van vorige jaren. Ik bedoel, dan kan je niet meer krijgen wat je eigenlijk had willen hebben. Dus het moest voor Sinterklaas. Ik zeg het maar even om kritiek voor te zijn dat je pas aan kerst mag denken als Sinterklaas het land uit is.
Veel eisen had ik niet eens. Zo’n snoer met veel lampjes eraan dat in de kerstboom kan of ergens in de kamer. Het precieze aantal maakte niet eens uit. Gekleurde lampjes moesten het zijn, blauw, groen, oranje, rood. Ledlampjes helemaal oké, graag zelfs. Lekker goedkoop in gebruik en ze gaan niet stuk, zoals de gewone van vroeger waarvan je een hele zak vol als reserve in voorraad moest hebben om de kerstperiode verlicht door te komen.
Geen overdreven eisenpakket, zou je zeggen. Ik kan me nog herinneren dat het vroeger geen probleem was om eraan te komen. Kon je makkelijk tot na Sinterklaas mee wachten. Maar tijden gaan voorbij. Dus vorige week ga ik kijken bij Intratuin, bij Blokker, bij Kruidvat.
Van alles is te koop, de winkels puilen uit. Snoeren, nepbomen compleet met lampjes, kan zo uit de doos in de kamer, hoef je niets meer aan te doen. Cascadeverlichting, ijspegelverlichting, vlamverlichting, kaarsen, theelichten. Maar alles alleen in wit!
Wit in alle smaken: gewoon wit, warm wit, en ehhh… nou ja dat is het dan wel zo’n beetje, als het per se wit moet zijn. Maar het moest niet wit zijn, ik wilde kleur! Zeker in de winter wanneer alle kleur zo’n beetje uit de wereld is verdwenen. Ik ben die grijze luchten en grauwe landschappen al helemaal zat.
Want grijs is ook een soort wit. Wit met zwart erdoor, die andere nepkleur. Zwart is al helemaal het grote niks, noppes nada. Het ontbreken van alles, dus ook van kleur. Wit is eigenlijk samengesteld uit alle kleuren, maar dan zo gemengd dat je er niets van terugziet. Alsof je je eten prakt tot je niet meer ziet wat erin zit. Laat staan proeft.
Ik bedacht opeens dat witte kerstverlichting helemaal past in de maatschappelijke debatten van tegenwoordig. Ongenuanceerd zwart-wit. Mogen we misschien nog blij zijn met die witte lampjes. Voor hetzelfde geld waren ze zwart geweest! Ik houd mijn hart vast voor volgend jaar, warmzwarte kerstverlichting, ik zie het al voor me. Niet dus!
Maar het probleem gaat nog veel dieper. Het witwassen is niet beperkt tot kerst, denk even aan Jan des Bouvrie die al decennia geleden de witte terreur in onze interieurs heeft geïntroduceerd. Witte muren, witte plafonds, witte tegels, witte tafels, witte stoelen met witte kussens, witte kasten, witte keukens. En iedereen maar denken dat het zo hoort.
Toen zag ik een aanbieding van Action op internet. Kerstverlichting, 100 leds, meer dan zat. Er stond een plaatje bij de advertentie waarop duidelijk gekleurde lampjes waren te zien. Tot in de winkel toe hield ik hoop. De wikkel van het doosje toonde hetzelfde plaatje als de advertentie. Maar de lampjes waren wit. Zelfs Action was witgewassen, zo leek het.
Gedesillusioneerd dwaalde ik nog even tussen de spotgoedkope aanbiedingen tot ik in een verloren hoekje nog meer kerstverlichting ontwaarde. De echte met kleur! En voor geen geld! 100 gekleurde ledjes draaien al dagen proef in mijn huiskamer. Tot de kerstboom in huis komt. Maar dat heeft nog geen haast.
