Credit: Akwasi Frimpong
Underdogs hebben iets aandoenlijks. De kleine man cq. vrouw die op papier geen schijn van kans lijkt te maken tegen de tegenstander. De Davids tegen de Goliaths. Sport bestaat bij gratie van de underdogs.
Dit weekend beginnen de Olympische Spelen in Zuid-Korea. Winterspelen welteverstaan, vol met fascinerende wintersporten als curling, kunstschaatsen en biathlon. Sporten die een normaal mens op geen enkel ander moment voorgeschoteld krijgt, maar eens in de vier jaar is het raak. Dan wordt er voor mijn gevoel dagelijks elke denkbare afstand gelanglauft en storten mannen in lycra pakjes zich op lange latten van een schans de peilloze diepte in.
Nederland is zoals gewoonlijk vooral favoriet op het onderdeel schaatsen. Met korte, lange en afstanden daar tussenin, op een lange baan met een fanfare op de tribune of op een mal klein baantje bij het shorttrack.
De Olympische Spelen zijn bij uitstek een mooi moment voor kleine landjes om zich te laten gelden. De luizen in de pels van sportmogendheden als China, Rusland (hoewel ik nog moet zien wat die malafide dopinglijers aan medailles oogsten) en de USA. Het zijn de kleine landen die mijn aandacht hebben. Landjes die vooral geen enkele wintersporttraditie kennen en waarvan 99% van de inwoners nog nooit sneeuw heeft gezien of ’s ochtends de ruiten van zijn auto heeft moeten krabben. Mensen uit landen die al harde tepels krijgen bij de gedachte aan ijs alleen.
Zo is het tropische eiland Tonga vertegenwoordigd met Pita Taufatofua, een skiënd fotomodel op het onderdeel cross country. Er is een damesbobsleeteam uit Nigeria aanwezig. Yep, het is Cool Runnings all over. Het lijstje landen dat werkelijk niks met winter, sneeuw of ijs te maken heeft dat aanwezig is op de komende Winterspelen zal je verbazen: Thailand, Togo, Oost Timor, Jamaica, Kenya of Ecuador. Aanwezig met skiërs of bobbers, het maakt niks uit.
Mijn persoonlijke favoriete underdog is Akwasi Frimpong. Onderschat hem niet. Een Nederlandse Ghanees die op het onderdeel skeleton de Ghanese vlag vertegenwoordigt. En dat is mooi, zo’n kleurrijke Afrikaanse banier in die winterse, Koreaanse omgeving. Bovendien is skeleton gewoon radicaal absurd. Daarbij neem je op een oversized dienblad head first een bobsleebaan te grazen. Snelheden boven de 130 km/u en krachten tot 5G maken duidelijk dat het menens is. Akwasi – tevens hardloper, atleet en allround slimmerik – doet het. Hij liever dan ik.
Elk land verdient een Eddy the Eagle, zou je denken. Maar ik hoop dat Akwasi een spreekwoordelijk potje mag breken daar op het Koreaanse schiereiland. Net als alle andere underdogs. Hup, Akwasi!
