Plaats en tijd van handeling: dinsdagavond Spacex, lanceerplatform Cape Kennedy (vroeger Cape Canaveral). Zevenentwintig motoren en drie raketten brengen een cherry rode Tesla roadster in een baan om de aarde. Later in een ellips om Mars en de zon.
Waarom? Omdat het KAN! Omdat het genie Elon Musk het zo bedacht heeft, de middelen heeft en het gewoon doet. Samen met zesduizend anderen van wie de namen in een plaquette gegraveerd zijn die meereist op weg naar de eeuwigheid.
Mijn ruimte avonturen beginnen in de jaren ‘50 met de zwart/wit tv serie ‘Morgen Gebeurt het’, ondraaglijke spanning op de woensdagmiddag met twaalf kinderen voor een toestel formaat schoenendoos. En op de radio ‘Sprong in het Heelal’ met de bekende hoorspelstemmen: ‘Commander ik hoor vreemde signalen…’
Later de Apollo’s, de maan en talloze SF-films. Dus gisteren gekeken naar de toekomst, als een kind met kippenvel.
Maar helaas ook met de kennis van nu en dat verpest weer een hoop. Al die tonnen brandstof in dat dunne randje atmosfeer en we hebben er maar één. Onze aarde omringd door een steeds grotere vuilnisbelt van ruimteafval.
We moeten zonodig naar Mars en ook weer naar de maan. We zoeken buitenaards leven met steeds grotere telescopen. En dat terwijl we de helft van de planten en dieren in het Amazonegebied en in de diepe oceanen nog niet kennen.
En 90 miljoen voor een auto die miljoenen jaren doelloos rondjes in het zonnestelsel zal draaien, so what? Met welk doel, wat schieten we ermee op?
Eerst hier beneden de zooi maar eens opruimen, zegt het rationele zuurbekje in mij.
Maar dan is daar het eerste live beeld van die rode auto. 27.000 Km per uur en op de achtergrond glijdt majesteitelijk onze blauwe planeet in beeld.
Kippenvel!
Altijd al een fan van Science Fiction geweest. Nu ik zie dat Musk zijn astronaut zelfs een Hitchhiker’s Guide to the Galaxy heeft meegegeven, kan ie voor mij niet meer stuk.
Deze man gaat de geschiedenis in als de man die het ruimtevaarttijdperk heeft ingeluid.