Van ons, voor jullie...
Bron: Pixabay.com
Ook ik heb laatst met Poetin afgesproken
Gezellig in zijn datsja op de hei
Wat knoflookworst, een wodkaatje erbij
Armpje drukken, klein sigaartje roken
‘Ik zal’, zei hij, ‘nooit meer onaardig doen,
Maar mensenlief die Zijlstra, wát ‘n oen!’
Elke week in je mailbox!
Gisteren was ik jarig. Dat maakt dat ik vandaag nog láng niet jarig ben. En daar ben ik zó blij mee, want het huis is een teringbende na de vriendenparty van gisteravond. En nu moet ik uitmesten en opruimen. Zowel in huis als qua vrienden.
"Wat jij niet wilt dat jou geschiedt, doe dat ook een ander niet!" Ter begeleiding van zijn uitroep slaat mijn maat krachtig met zijn vuist op de toog. Ik ben het niet met hem eens. Ik wens zo menigeen een dirty bomb op zijn kop, maar mijzelf enkel een zure bom in mijn hoofd. Lekker.
Ik ren heen en weer tussen de bank en de wc. Hoe is het mogelijk dat er zoveel shit uit een mens kan komen? Simone staat alweer in de deuropening. Zo langzaamaan ben ik haar privacy-inbreuken zat. Ik wil gewoon in alle rust sterven. Tijd om door te pakken.
Mijn vriend Igor is de Poetin van de Liefde. Ondoordacht bestormt hij het te veroveren harteland, in de hoop in een soort van blitzkrieg een snelle overwinning te kunnen scoren. De 'kippetjes' zijn er niet zo van gecharmeerd.
Poetin kan zich voorlopig verheugen over het feit dat hij, met zijn atoombommetjes achter de hand, nog steeds onbetwist aan de top van de wereld staat. Vriend en vijand kijkt naar hem. De natte droom van iedere topnarcist.
Nu, na mijn laatste (?) verjaardag, is het tijd voor de vastentijd. Ik ga praat-vasten. Op woordendieet. Ik was al geen grote kletser, maar nu ga ik nog minder zeggen. De tijd van zinloze zwetserij is voorbij.
