Ik sta hier met twee paarden in de gang
Er wordt iets op de keukendeur geschreven
En Willempie heeft pizza’s afgegeven
Die nacht in Brabant duurt me veel te lang
Nu roept er een om kamerbreed tapijt
Ik kan het niet, ik ben m’n feestneus kwijt.
Van ons, voor jullie...
door Pasquali
Ik sta hier met twee paarden in de gang
Er wordt iets op de keukendeur geschreven
En Willempie heeft pizza’s afgegeven
Die nacht in Brabant duurt me veel te lang
Nu roept er een om kamerbreed tapijt
Ik kan het niet, ik ben m’n feestneus kwijt.
Elke week in je mailbox!
Ga maar eens kletsen met Limburgers. Het dialect word je om de oren geslagen. En je zit er bij, maar je neemt geen deel aan het gesprek.
Gisteren vond ik echte liefde. Toen ik mijn 9-jarige dochter naar bed bracht viel mijn oog op een klein roze briefje, naast haar bed.
Terug naar Brabant kom ik voorbij een tankstation. Deze staat bij de grens van Limburg. Op het roestige, vervallen bord zie ik € 1,29 staan. Ik hoor mezelf denken dat de benzine hier nog communistische prijzen hebben. Het kost geen drol, maar je moet maar hopen dat ze nog voldoende op voorraad hebben.
Jaren crosste ik naar Eindhoven. 27 Kilometer rijden. Per route 45 minuten. Nu vlam ik met 130 kilometer per uur Venlo binnen. Leve het zuiden!
En natuurlijk houden we carnaval gezellig. Alleen al daarom ben ik tégen thuis indrinken. Ik vind dat iets voor arme sloebers.
Leve de leut, dus eerst thuis indrinken. Samen met collega’s van de afdeling, zittend op klapstoeltjes rondom drie op elkaar gestapelde kratten Pitt bier. De inhoud van twaalf pijpjes maakt hij soldaat. Plus een slappe pizza uit de magnetron, want bier moet een bodem hebben.
Pasquali wordt tot zijn verrassing maar niet ouder naarmate de jaren vorderen. Scherp gehouden door mevrouw Pasquali gaat hij moedig voorwaarts, strijdend tegen onbenul en normvervaging. Stijlvol tot het uiterste. Vilein waar het kan. Hij is de mannenzaak hartstochtelijk toegedaan, maar heeft ergens ook wel een plekje voor vrouwen. Als ze zich gedragen tenminste.