Bron: unsplash.com
Valentijnsdag! Ooooh, dé dag van de liefde!
Vooral de dag die je de commerciële optie geeft om je nog geheime gevoelens voor een ander kenbaar te maken, middels een kaartje. Of een bak chocolade. Of wat pruimtabak, mocht je wat minder romantisch aangelegd zijn.
Maar de markt zou niet commercieel zijn als ze niet zou stimuleren om ook je liefde van de afgelopen jaren een gebaar van liefde te tonen.
Vrouwen worden daar blij van, als je hen laat weten dat je van ze houdt.
Laten we eerlijk zijn; vrouwen zijn nu eenmaal onzekere wezens. Ze moeten een aai over de bol. Of een knuffel. En vooral vier woordjes die menig man maar niet over zijn lippen krijgt:
Ik.
Hou.
Van.
Jou.
Want vrouwen leven daarvan op. Als ware zij een dikke Tesla die aan de elektrische paal zit; het is broodnodige voeding.
Ik ben wat betreft affectie een echte vent.
Ik zit op de bank met een bak olijven en vind het allemaal wel best.
Terwijl mijn vrouw hunkert naar romantiek. Zij moet een arm om haar heen en ze verlangt naar positieve woordjes.
Maar ik vergeet dat. Het zit nu eenmaal niet in mijn systeem.
Daarom biedt Valentijnsdag mij soelaas.
14 Februari herinnert mij eraan dat ik iets liefs moet doen.
En, hoewel ik geen greintje romantisch inzicht in mij heb, creatief ben ik zeer zeker. Dus elke Valentijnsdag probeer ik zo origineel mogelijk uit de hoek te komen.
Deze keer ben ik er weer in geslaagd.
Ik kocht de soundtrack van “The Greatest Showman”. De laatste film die we samen hebben gezien, en waar we samen heerlijk – achterin de bioscoop waar niemand mij zag – ongelooflijk hard bij hebben zitten janken.
Want deze film handelt vooral over het bouwen aan zelfvertrouwen. Iets waar we de laatste tijd een gebrek aan hebben.
De soundtrack heb ik in een zelfgemaakt vel pakpapier verpakt. Op het pakpapier schreef ik lieve woorden. Woorden die alleen voor mijn vrouw en mij zijn.
Op de cd staat een liedje dat heel erg op mijn vrouw slaat. Omdat ze trots op zichzelf mag – nee; móet – zijn. Ze houdt het schip dat gezin heet keurig op koers, terwijl het zware stormen moet trotseren.
En, omdat het Valentijsdag is, volgen hier lieve woorden voor vrouwen die óók in hun eigen kracht moeten geloven:
Mannen moeten niet vergeten dat vrouwen het fundament zijn. In een relatie, in een gezin, in de samenleving. Zij zijn de luizenmoeders van Nederland. Zij zijn de onbereikbare liefdes. Zij zijn diegenen waar mannen, zonen, dochters altijd op kunnen terugvallen. Geliefden, moeders, oma’s, dochters die de mannen om hen heen doen smelten van geluk. Ook al zeggen ze dat nooit.
Jíj mag trots op jezelf zijn.
Vandaar, niet alleen voor mijn eigen vrouw, dit nummer. Speciaal voor jou:
Romantiek is Deaud. Hier in elk geval. Al 22 jaar samen, 4 kinderen en hoppa, foetsie. Maar jouw vrouw verdient het heel erg. Lief!!