bron: tegelizr.nl/MW
Voor mij kwam het toch onverwacht, in aflevering 4 bleek juf Ank zowaar een privéleven te hebben. Ik bedoel een leven waarin het niet om leerlingen, ouders en collega’s gaat. Een privéleven dat weliswaar al meteen niet soepeltjes bleek te lopen, maar het bestaat. Want er bleek een man in haar leven te zijn. Dan ga je de mogelijkheid overwegen dat daar seks bij komt kijken, ook in het geval van juf Ank.
Ik was niet de enige die zich had laten verrassen. Ik kon me reacties van sommige ouders wel een beetje voorstellen. Sommigen verwachtten haar eerder actief in de vrouwenliefde. Anderen konden zich überhaupt geen man voorstellen die vrijwillig in haar nabijheid wilde verkeren.
Toen ik die Bert zag die Ank opeens in haar eigen klaslokaal stond op te wachten was mijn eerste gedachte: mocht juf Ank niet aseksueel zijn, dan is Bert het type man dat naadloos bij haar past. Een beetje een slome duikelaar die haar volledig is toegewijd. Iemand die elke dag haar ontbijt klaarmaakt en op bed brengt. Maar Bert was haar niet voor niets op school komen opzoeken. Het leven met juf Ank was af en toe loodzwaar, zei hij. Hij wilde even zonder haar.
Toen ik over zijn woorden ging nadenken, kwamen er hele scenario’s los. Stel dat die Bert gewoon een dekmantel is van een leven dat nog meer privé is! Een veel spannender leven. En dat hij dat ontdekt heeft. Dan valt er veel op zijn plaats. In de literatuur, de televisie en de cinema zou een seksloze juf Ank juist een vreemde eend in de bijt zijn. Het wemelt van de boeken, tv-series en films waarin leraressen een buitengewoon spannend seksleven hebben. Vaak tot op hun werk, juist op hun werk.
Een paar jaar terug hadden we Tessa in de gelijknamige tv-serie, een bewerking van een Deense serie. Tessa wist van wanten. En daar kon de directeur van de school over meepraten. Het gebeurde allemaal in zijn kamer, zij met haar broek op haar enkels voorover gebogen op zijn bureau, hij erachter. In Pussy Album, de roman van Stella Bergsma deed lerares Eva er nog een schepje bovenop. Behalve de directeur onder zijn bureau aan zijn gerief helpen, deed (DEED) ze een zeventienjarige leerling van haar (of was het nou net niet?, ik weet het niet meer). En verder een hele rits morsige dichters en ander cafévolk.
Ik zie juf Ank helemaal voor me in een strak zwart leren of latex stoeipakje. Met een masker voor en een zweep in haar handen. ‘Hallo allemaal, wat fijn dat je er bent.’ Ik heb de volgende aflevering, (de vijfde) die over Sinterklaas gaat, alleen even gescand. Zo gauw geen spannende avonturen van juf Ank tegengekomen. Maar we gaan hier vast meer over horen! Ik kan niet wachten!
