Bron: commons.wikimedia.org (PD-US-1923)
Als je bovenstaande getallen vermenigvuldigt met een miljoen, zijn het de inwonersaantallen van de top tien op de medaillespiegel van de Spelen. Een hoogstmerkwaardig rijtje. Het gemiddeld inkomen van de inwoners zou waarschijnlijk een logischer beeld geven. Maar zelfs dan. Misschien zeggen de breedtegraden nog het meest.
De spiegel blijft in alle gevallen absurdistisch. Het lijkt een beetje op die Noord-Amerikaanse honkbalcompetitie. Die heet de Worldseries, terwijl maar één land kans maakt op de titel.
Toch doet Nederland erg haar best om bij de mooisten te behoren, als er in dit spiegeltje-spiegeltje gekeken wordt. Met succes. Als een Nederlander tegenwoordig op de Spelen staat, is het per definitie een kanshebber op eremetaal. Iemand schijnt ooit gezegd te hebben dat meedoen belangrijker is dan winnen, voor ons land geldt dat al jaren niet meer.
Loservluchten
De loservluchten van twee jaar terug waren daar een schrijnend voorbeeld van. Maar daar waren dan ook sporten bij die de hele wereld serieus neemt. Bij de Winterspelen krijgt het iets schattigs. Angstvallig goed in iets willen zijn, waar de rest van de wereld niet in geïnteresseerd is.
Begrijp me niet verkeerd, ik hou van sport en de Winterspelen zijn geweldig. Deze folklore doet in wezen niet zoveel mensen kwaad. Zeker niet als je buiten de regio woont waar zoiets georganiseerd wordt. Ik snap alleen de serieuze ondertoon van die ranglijst niet.
Songfestival
Hoezo moet die bij elk item over het evenement getoond worden? Bij de puntentelling van het Eurovisiesongfestival kun je tenminste nog lachen om de kleding van al die verschillende presentatoren uit al die hoofdsteden.
Er zijn in dit land veel kinderen die van snowboarden houden. Dat is inmiddels logischer dan een liefde voor schaatsen. Ik zie deze dagen in ieder geval genoeg gezinnen met skiboxen op het dak richting de Alpen vertrekken.
Toch is een nieuwe Nicolien Sauerbreij (snowboardgoud in Vancouver) minder voor de hand liggend dan een nieuwe Ireen Wüst. Vanuit Nederlands oogpunt is een euro besteedt aan folkloresport schaatsen een efficiënter investering dan aan een sneeuwsport. Er wordt immers naar medaillekansen gekeken.
Voor de Spelen maakte Nederland nog kans op deelname bij het curlingtoernooi. Dat was echt te gek geweest. Helaas, het lukte net niet. Nu zal die sport hier nog minstens vier jaar het lachertje blijven. Waarschijnlijk een beetje zoals het langebaanschaatsen in de rest van de wereld.
Veel elementen aan de Spelen doen denken aan een internationaal evenement. Maar de ernst van die spiegel zorgt dat een Noor blijft langlaufen, een Noord- Amerikaan blijft ijshockeyen, een Oostenrijker blijft skiën en Sven Kramer blijft falen op de tien kilometer.
Niet erg natuurlijk. Alleen zo nationalistisch. Tegenstrijdig met een internationaal gebeuren. Absurd.
