Bron: http://hmd.plaatjesgenerator.nl
Draak 1 heeft McDD, een speciale vorm van autisme. Hij zit op regulier onderwijs, maar het afgelopen jaar schoot hij zo heftig door in zijn autisme, dat deze vorm van onderwijs geen optie meer is. Draak 1 sloeg de juf en gooide stoelen door het lokaal. School kón niet anders dan hem doorsturen naar speciaal onderwijs.
De afgelopen maanden heeft school geprobeerd hem zo lang mogelijk in de klas te handhaven. Als het echt niet meer ging, werden we gebeld. Soms één keer per twee weken, soms elke week.
Vanaf maandag gaat Draak 1 standaard halve dagen naar school. Dat is een tijdelijke oplossing om ons als ouders te ontlasten. Maar als er niets gebeurt, komt Draak 1 uiteindelijk hele dagen thuis te zitten. Hij wordt dan een van de meer dan achtduizend leerplichtige kinderen die geen onderwijs genieten. Niet omdat school niet wil, maar omdat het simpelweg niet lukt.
In ons geval vertelde de intern begeleider dat ze (voor het eerst in haar 17-jarige loopbaan) een jongetje toewenste om even géén regulier onderwijs te genieten. Omdat hij het niet meer aan kan.
Draak 1 moet dus naar speciaal onderwijs. En dan?
Dan kom je in de bureaucratische molen. De school, het autistisch centrum, de zorgbegeleiding, de gemeente, het overkoepelend samenwerkingsorgaan en de verschillende psychologen zijn het met elkaar eens: Draak 1 moet met de grootst mogelijke spoed naar de best mogelijke school. En die school moet in één keer de juiste keuze zijn.
Tegelijkertijd is McDD een dusdanig grillige en onvoorspelbare vorm van autisme / angststoornis, dat de juiste keuze maken lastig is; Draak 1 zal pas benaderbaar zijn als hij rust en vertrouwen vindt. Zo niet, dan toont hij zich een meester in het verbloemen van zijn gevoelens. Stress uit hij in een veilige omgeving: thuis.
Veranderingen moet je bij Draak 1 de tijd geven. Je moet zijn vertrouwen winnen. Juist daarom is het extreem belangrijk dat hij niet teveel wisselt van school of opvang. Maar op het speciaal onderwijs bij ons in de stad kan hij pas vanaf schooljaar 2019 (!) terecht. De dichtstbijzijnde instelling (41 kilometer verderop) heeft op zijn vroegst pas na de meivakantie een plekje vrij.
Terwijl Draak 1 toch echt niet meer naar school kan. We moeten dus op zijn minst twee maanden overbruggen.
We dachten een oplossing te hebben. Wij zijn namelijk heel blij met de zorgbegeleiding. Daar kan Draak 1 één-op-één les krijgen. Hij voelt zich veilig op deze locatie. De zorgbegeleiding is meedenkend en biedt aan om hem de middagen op te vangen. Wij blij!
Maar daar kwam de bureaucratie weer om de hoek kijken: onze oplossing mag niet. Draak 1 is leerplichtig: de nadruk moet liggen op onderwijs, niet op begeleiding. Terwijl je jongetjes met McDD niets leert als ze niet begeleid worden. De eeuwige catch 22 waar kinderen met afwijkende problematiek tegenaan lopen.
Dus moet er binnen de mogelijkheden gezocht worden naar een andere oplossing.
Die is er. Misschien.
De instelling die 41 kilometer verderop zit, heeft de optie om ‘dit soort gevallen’ intensieve dagbehandeling aan te bieden én hen tegelijkertijd klaar te stomen voor school. Op zich prima, want dan hoeft Draak 1 niet meer te wisselen van plek.
We wachten nu op uitsluitsel van hun specialisten: kan een jongetje met heftige McDD daar opgevangen worden? Hebben ze de juiste kennis en ervaring in huis? En zo niet, als opvang niet mogelijk is, kan Draak 1 daar dan überhaupt naar school? En als dat óók niet kan, moeten we hem dan maar thuis houden tot schooljaar 2019?
Bovenstaande problematiek is voornamelijk bureaucratisch gesteggel, waarop wij als ouders minimaal invloed hebben. Maar wij moeten Draak 1 wel vertellen dat school stopt. En we moeten Draak 2 melden dat haar broer van school gaat.
Bron: http://hmd.plaatjesgenerator.nl
Draak 2 begon te juichen. Zij zal binnenkort niet meer het zusje van dat vreemde jongetje uit groep 5 zijn; zij mag zichzelf worden.
Draak 1 reageerde stil en verdween in Minecraft.
Maar McDD is een bitch. Eentje die een zuchtje wind laat veranderen in een orkaan. In het koppie van mijn zoon.
Niet alleen voor hem zal de komende tijd een achtbaan van emoties worden.
Ik wens jullie veel sterkte!
Ik wens jullie veel sterkte!
Heftig hoor. Héél véél sterkte voor jullie alle vier!
Even een hart onder de riem, op dit moment heb je er nog niets aan, maar in de toekomst, wie weet:
https://www.volkskrant.nl/binnenland/op-deze-school-zijn-mensen-met-autisme-juist-normaal-de-anderen-noemen-we-de-neurotypische-mensen~a4580275/?utm_source=facebook&utm_medium=social&utm_campaign=shared%20content&utm_content=paid&hash=37eb1b49240f7c1b3c1e795a6c01df1a6b9db2da
Hoi Gabriël,
Allereerst complimenten voor de manier waarop je over je zoon schrijft. Zo herkenbaar, vooral de strijd die er is op school. Mijn dochter heeft ook McDD, alhoewel in een iets minder heftige variant.
Over school wellicht een tip: ga op zoek naar een school die je zoon veilig laat voelen, en waar ze bereidt zijn om maatwerk te geven. Wij zijn van regulier naar cluster 4 naar cluster 3 gegaan. Cluster 4 is wat ze volgen hun problemen zouden moeten doen, maar dat is precies waar het op fout gaat. Het onvoorapelbare gedrag van edeleerlingen zorgt voor torenhoge angst en resulteert in stoelen door de klas, vechten als verdediging en heel ongelukkig zijn. Toen dochter daar ook vastliep zijn we gaan kijken naar veiligheid. Alleen vanuit een veilige basis kan ze leren. En ook dan gaat het regelmatig fout.
Dit jaar een tijdje deels thuis les gehad van mij. Nu een tussenoplossing. Ze mag elke dag een tijdje de klas uit (maar 9 kinderen en vaak minder) . Vooral veel doen, bewegen helpt om de opgebouwde spanning te verminderen.
Geen idee of jullie iets kunnen hiermee, maar niet geschoten is altijd mis. Mijn meiske is nu 14. Ik wens jullie een veilig plekje toe waar jullie zoon zich veilig en geborgen voelt zodat hij kan gaan groeien en laten zien wie hij echt is.