bron: tegelizr.nl/MW
Je kent het wel, staat er zo’n ellenlang formulier op je scherm dat ingevuld moet worden. Want je wilt een account aanmaken bij een webwinkel, een krant, je energiebedrijf, whatever. Sommige vragen zijn logisch. E-mailadres, telefoonnummer, waar je woont. Maar ook vragen waarvan je denkt, waarom willen ze dat weten? Wat heeft Nuon met mijn ras te maken? Krijgt een blanke ander gas en licht in huis dan een neger?
Geintje, beste lezers. Die vraag ben ik nog nooit tegengekomen. Over ras of kleur durft niemand te beginnen (behalve bij Forum voor Democratie en anti-Zwarte-Piet-activisten). Maar geen website geneert zich om zonder geldige reden naar je sekse te informeren! Wat gaat dat de Volkskrant aan, denk ik dan. Krijgen vrouwen een andere krant in de bus dan mannen?
Bij de vraag naar sekse staat altijd zo’n dwingend sterretje. Je komt er dus niet onderuit iets in te vullen. Op sommige formulieren wordt de vraag op zijn onbeschaamdst gesteld. Je hebt maar op te biechten of je een man (m) of een vrouw bent (v). Soms gebruiken ze een truc om te vragen naar wat ze niet aangaat. Het gaat bijvoorbeeld onder het mom van aanhef. Dan moet je kiezen tussen dhr en mw.
Alsof die aanhef zo belangrijk is. Van mij hoeft een aanhef niet. Sterker nog, ik wil geen aanhef! En ik had mijn voornaam toch al gegeven! Is dat niet genoeg dan? Oh, staat dat onbeleefd, een naam zonder aanhef? Ik vind het onbeleefd om (indirect of niet) te vragen naar mijn geslacht. En al helemaal om me zelfs te dwingen daar antwoord op te geven. Beleefd zou het zijn om me te vragen of ik waarde hecht aan een aanhef voor mijn naam. En zo ja, welke.
Waarom willen ze überhaupt mijn sekse weten (en met welk recht)? Ik kan wel duizend dingen verzinnen die meer bepalen wie ik ben dan het feit dat ik een man ben. Ik ben dus een man, dan weten jullie dat! Jullie mogen het weten omdat ik er zelf voor gekozen heb het te vertellen.
Als ik geen uitsluitsel had gegeven, hadden jullie daar genoegen mee moeten nemen. Wat zou het trouwens uitmaken? Moet je mijn sekse weten om op waarde te schatten wat je hier zit te lezen? Of zou je liever weten of ik een neger of een blanke ben? Homo of hetero. Dik of dun. Groot of klein.
Als je je nieuwsgierigheid naar mijn kleur, mijn seksuele geaardheid, mijn lengte, mijn BMI, mijn leeftijd of de hoogte van mijn bankrekening niet kan bedwingen, stuur me dan een mail waarin je uitlegt waarom het belangrijk voor je is dat te weten. En als ik vind dat je een goed verhaal hebt, krijg je antwoord op je vraag. En anders niet.
Ik heb tegenwoordig een tactiek voor die webformulieren. Bij de vraag naar mijn sekse lieg ik. Ik vul mw in of v. Bij sommige websites is het kwartje trouwens gevallen. Behalve m/v (dhr/mw) is er de optie X. Dat je het antwoord in het midden laat. Net zoals je in het midden laat wat je ras is of je seksuele voorkeur.
Voor de minder oplettende lezertjes die nu nog steeds denken dat ik het over lgbt(qiap)-rechten heb of over genderneutrale wc’s, jullie snappen er weer eens helemaal niets van. Waar het over gaat is dat je zelf iets te zeggen hebt over wat een ander van je weet. Met name de overheid. Vergeet dus niet bij het referendum van 21 maart (tegelijk met de gemeenteraadsverkiezingen) tegen de Sleepwet (Wiv) te stemmen!
Het is juist erg handig voor een correspondent om te weten of je met een man of een vrouw te maken hebt.
Mannen en vrouwen zitten fundamenteel anders in elkaar, namelijk. Mocht je dat nog niet opgevallen zijn.
Op die manier kun je correspondentie op de ontvanger toesnijden Je weet dan bijvoorbeeld of je met een stabiele, rationele, kredietwaardige rots in de branding, of met een vrouw te maken hebt, wat je kan helpen met de toonzetting van je epistel.
Ten tweede: jij hoeft er niet om te geven, maar ik (en velen met mij) stellen de aanhef “Mr. of Mevr.” heel erg op prijs. Het is een teken van respect. Sterker: mijn hele eigenwaarde hangt af van dit soort aanheffen. Het geeft me het gevoel belangrijk te zijn.
Of wil jij van je energieleverancier e-mails ontvangen die met “Hé, pik! Hoe istie nou?” beginnen? Nee, toch?
Tja Kees, de een vindt het essentieel om van tevoren te weten of je een vrouw of een man bent, de ander is juist buitengewoon geïnteresseerd in je etnische achtergrond. Wat dat laatste betreft bijvoorbeeld bepaalde bedrijven die uitzendbureaus inschakelen om personeel in te huren. Zodat ze hun ideeën over (veronderstelde) aan etniciteit gekoppelde groepskenmerken kunnen omzetten in vooroordelen tegen individuele leden daarvan. Daar zijn wetten tegen, anders zou de Volkskrant misschien ook wel naar mijn ras vragen.
En ik had toch duidelijk gemaakt dat ik een aanhef niet op prijs stel!? Dat geldt dan ook voor ‘pik,’ lijkt me. En ik vind het prima als jij middels een aanhef wordt aangesproken. Maar als in zo’n formulier dan toch naar de gewenste aanhef wordt gevraagd, laten ze die vraag dan op de juiste manier stellen! Dus zoals ik het in mijn stuk voorstelde.