Bron: Morguefile.com
“Siempie, kun jij alsjeblieft even stofzuigen? Het is een bende hier.”
“Waarom moet IK dat doen? Vast en zeker omdat ik een vrouw ben? Dat is seksistisch! Laat Nick het maar doen. Of doe het zelf! Stofzuigen is óók voor mannen!”
Dat fanatieke weerwoord had ik niet verwacht. Ik vroeg het toch best netjes? Ik wil enkel dat de kinderen ook af en toe meehelpen in het huishouden, maar nu kan ik mijn dochter dus niks huishoudelijks meer vragen, want dat is blijkbaar seksistisch. En waar heeft ze dat woord überhaupt geleerd? En waarom nu al? Het kind is verdorie amper 10 jaar! Waarom houdt een pré-puber zich al bezig met seksisme? Dat komt vast weer door die rottige social media. En door school.
“Simone, ik vraag je niet of je wilt stofzuigen omdat je een meisje bent, maar omdat ik vind dat jullie – ALLEBEI – óók wel eens wat in het huishouden kunnen doen. Jullie zijn gewoon luie draken.”
Zo. Die zit. Nu zij weer.
“Ik bén niet lui. Ik maak mijn huiswerk, ga hele dagen naar school. Dat is zwáár hoor! En dan moet ik nog naar gitaarles en het project met Sara, Moira en Lara afmaken. En dan moet ik nog naar de gym. En mijn dyslexie-oefeningen doen. Ik heb het hartstikke druk! Laat die andere mannen ook maar eens wat doen hier [ze bedoelt de commune-mannen]. Die maken er net zo goed een puinhoop van, die wonen hier ook, voltijds zelfs, en die doen nog véél minder dan Nick en ik.”
Om moe van te worden. Zelfs een discussie met een tienjarige kan ik niet meer aan. Zuchtend en met hangende schouders pak ik de stofzuiger. Een kek rood Dyson-ding in handtasjesformaat, daar zou Simone toch best mee door het huis moeten willen lopen? Oh nee. Sorry. Dat is seksistisch gedachtegoed.
“Ga jij nu zelf stofzuigen?”
“Ja.”
“Waarom? Omdat ik zeg dat IK het niet doe? Pap, je moet eens wat assertiever worden! Dat zegt de juf ook tegen mij.”
Ah. Nu is de oorzaak bekend. Ze ratelt door.
“Actiever! Doe es niet zo passief! Schop Hans en Aiko onder hun kont. En Guido voor mijn part ook. Zij kunnen óók helpen. Waarom doe je dan gelijk maar weer alles zelf? Je lijkt wel een vrouw!”
Nu weet ik het helemaal niet meer. Wel actief stofzuigen? Of passief blijven en wachten tot iemand anders het doet? Dat kan lang duren. Ik neem de proef op de som, flikker de stofzuiger pontificaal in de gang en ga boodschappen doen.
Bij thuiskomst staat de stofzuiger terug in de gangkast. Blijkbaar heeft Simone ‘t toch op de heupen gekregen. Zo werkt dat bij vrouwen: vraag je ze beleefd of ze iets willen doen, doen ze het met zekerheid niet. Laat je een indirecte hint (bijvoorbeeld een in de gang neergegooide stofzuiger) achter, doen ze het wél. Nooit commanderen, gewoon afwachten. Bij mannen werkt dat precies omgekeerd. Enfin. Weer wat geleerd.
“Yo, pap. Het stof is weer gezogen hoor!” kakelt Simone triomfantelijk. “Nick heeft het gedaan. Op míjn commando! Zo werkt dat.”
Fijne aflevering van een mooie serie!
😀
Ik mag haar wel.