“Mag ik die andere appel?” vroeg een collega terwijl ik het een na laatste exemplaar aan het verorberen was. Ik gaf haar het stuk fruit. Terwijl zij de appel begon te schillen, vertelde ik haar dat het record voor de langste appelschil op iets van vijfenvijftig meter stond.
Dat is geen record waarvan je denkt, “Goh, dat ga ik eens even verbeteren!”. Waarom zou je? Je hebt tenslotte wel wat beters te doen. Bovendien is het een record wat weinig verschil maakt. Je lokt er geen vrouwen mee in bed en je krijgt er geen gratis drank voor in de kroeg. Net zoals voor veel andere records die geen ruk uitmaken. Dat zijn er nogal wat.
Er bestaan wereldrecords voor gigantische potloodtekeningen, voor ‘jongste vrouw met een volle baard’, voor ‘meeste mensen die als smurf verkleed gaan’ of voor iemand die bijna vierenveertig uur lang liedjes van Elvis Presley zong. De wereld van records is er een rariteitenkabinet vol paradijsvogels, gekken en aandachtshoeren.
Iemand uit die laatste categorie is Lee Redmond. Mevrouw heeft het record in handen van de langste vingernagels ter wereld, ooit en aller tijden. Voor de cijfergeilers: Lee’s nagels telden op het hoogtepunt een gecombineerde lengte van 8,65 meter. De nagel van haar rechterduim was goed voor 90 centimeter. Mocht ze ooit opgesloten raken, dan bevatten haar nagels genoeg voedingsstoffen om er drie maanden op te teren, constateerde haar dokter ooit . Prachtig, niet waar?
Omdat ik een man ben, ben ik geneigd vooral praktisch te denken. Wat ik dan ook doe. Want hoe trekt deze mevrouw haar trui aan? Hoe slaapt zij, smeert ze een boterham of veegt ze na het poepen haar kont af? Ik denk dat je met zulke nagels jezelf niet eens fatsoenlijk kunt krabben als je ergens jeuk hebt. Tenzij je gaat voor het record ‘langst durende jeuk zonder te krabben’.
