Bron: Pixabay
Mensen met McDD hebben hun emotie niet onder controle. Alles is extreem.
Als voorbeeld; zoon huppelde hyper door het bos, tot hij struikelde over een boomwortel.
Binnen een nanoseconde wist hij dat hij zou sterven aan zijn verwondingen, was het bos maar stom en had hij een ontzettende kutdag.
Het is altijd erg lastig om aan derden uit te leggen wat McDD nu echt betekent.
Het is een vorm van autisme, maar wel een hele grillige vorm. Je kan simpelweg geen grip krijgen op datgene wat er in het hoofd van een McDD-er omgaat.
Zelf krijgen ze het wel uitgelegd.
Vaak niet bewust, maar af en toe komt er een uitspraak naar boven waardoor je een prachtig inzicht krijgt in hun gedachtegang.
Uitspraken van mijn zoon:
- “Mijn hoofd wil haar geen pijn doen, maar mijn vuisten willen haar kapot maken.”
(Nadat we hem bijna een uur in de houtgreep moesten houden omdat hij zijn zus in elkaar wilde slaan.) - “Dat lijkt me geen goed idee. Ik denk dat je na 10 minuten zelfmoord wil plegen. Mijn hoofd stuitert door de kamer, ook al denk je dat ik alleen maar tv kijk.”
(Als antwoord op de opmerking van zijn moeder; “Ik zou weleens een dag in je hoofd willen kijken.”) - “Ik denk dat het beter is dat ik dood ben. Want ik ben voor niemand te grijpen.”
(Nadat hij weer vroegtijdig van school gehaald moest worden.)
Sinds de diagnose ben ik lid van een besloten Facebookgroep. Ouders van kinderen met McDD vinden elkaar, en vooral erg veel steun en begrip.
Ik heb er een oproep geplaatst. Zijn er uitspraken van jullie kinderen die de buitenwereld kan laten inzien hoe een McDD-er denkt?
Bij deze een aantal uitspraken die daarop volgden:
- Zoon (4 Jaar) uitkijkend over de zee: “mama, ik wou dat ik een stukje water was, dan hoefde ik niets te doen en ging ik ook niet dood.”
- Zoon, een dag nadat zijn oma gecremeerd was: “Mam hoelang moet ik huilen als jij dood ben?” moeder: ” Nou lieverd, minstens 10 minuten.” zoon: “Ohhhhh zolang als ik douche.” moeder: “Ja mop.” Zoon: “Ohhh mam, dan huil ik drie keer douchen. Mag ik dan wel langer op mijn Nintendo DS?“
- Zoon (7 jaar), op de vraag of hij het fijn vindt in het psychiatrisch kindcentrum waar hij tijdelijk verblijft: “Mama, ik vind het heel fijn daar, want de regels veranderen nooit. Maar ik ben eigenlijk toch liever thuis.”
- Broer (8 jaar) tegen zus, die hem zegt dat hij maar raar is: “ Ik ben niet raar, ik ben raartastisch. “
Kinderen met McDD zijn niet raar.
Ze zijn raartastisch.
