Cr. Lê Minh / pexels.com
“Wie z’n opa en oma zijn er op bezoek?” vroeg een collega me, terwijl hij naar de parkeerplaats voor ons gebouw keek. Ik keek vragend op.
“Geen idee… hoezo?”
“Nou, er staat daar zo’n wagen…”
Er was niemands opa of oma op bezoek. Die glimmende wagen buiten, dat was de mijne. Nieuw tweedehandsje, in zeer goede staat. Misschien dat hij van een opa of oma afkwam want inderdaad, de auto was van een type waar je meestal niet de meest flitsende types in ziet rijden. Een onbestemd model dat ergens het midden houdt tussen een bestel en een gekrompen busje. Maar vooral een wagen die met zijn zee aan ruimte voor mij veel uitkomst biedt. Ik heb tenslotte te dealen met twee kids in mijn leven. Daar kleven spullen aan vast. Veel spullen, wil je het leven een beetje gemakkelijk houden.
Dit weekend ga ik op mini-vakantie. Gewoon, vrijdag weg en maandag weer terug. Naar Duitsland dit keer. Lekker worst eten met blote handen en grote Weissenbieren drinken in de zon. Maar of ik nu met de complete aanhang een weekend wegga of een hele week, de hoeveelheid basiszooi die mee moet blijft gelijk. Ik tel even op: een campingbed, een kinderfiets, een speelkleed met een krat speelgoed, een wipstoeltje, bolderkar en de gebruikelijke hoeveelheid luiers.
Dan heb ik het nog niet gehad over beddengoed, handdoeken en kleren. We zijn bij ons thuis geen Hollanders die hun eigen frietpan mee zeulen plus een zak aardappels, maar zonder een goede pot pindakaas, sambal en saté-marinade gaat deze jongen niet van huis.
Onderweg moet er gepicknickt worden en omdat de broodjes ergens in moeten zwemmen gaat er ook melk en fruitsap mee – uiteraard gekoeld in een gezellige koelbox. Je zou er een karavaan voor bestellen.
Al die spullen kunnen natuurlijk niet op schoot. Wel in ruimschoots in mijn nieuwe tweedehands auto. Die kan ik bijna onbeperkt volgooien met wat ik maar mee wil nemen. Een schoonheidsprijs zal deze minivan niet snel verdienen, maar lekker praktisch is ‘ie absoluut. Als het moet (en dat gaat vast weer gebeuren) dan kan ik er als ik de passagiersstoelen eruit haal gestrekt in slapen. Wat me er aan doet denken: de hangmat niet vergeten. Mooi, ik ben inpakken!
