Bron: Morguefile.com
“Pap, die Kim Jong Oen van Korea, dat is toch een man hè?”
“Ik denk het wel. Maar zeker weten doe ik het niet.”
“En die mafkees van een Trump, dat is toch ook een man?”
“Zie vorige antwoord.”
“En Poetin, Erdogan, die knakkers daar in Syrië en Saoedi Arabië, dat zijn óók allemaal mannen, toch?”
“Waar wil je heen met je mannen-aan-de-top-telling, Nick?”
“Nou, het zijn niet allemaal zomaar mannen… Ze hebben allemaal véél te veel macht. Ja, ze zijn allemaal machtsgeil. En ze maken er stuk voor stuk één grote puinbak van omdat ze te stom zijn voor wat ze doen. Bommetje hier, oorlogje daar, gifgasje zus, aanslagje zo. Maar wat ik bedoel: ik zie dus nooit ergens vrouwen in dit hele gedoe. De wereld gaat kapot aan M&M’s,” besluit hij plechtig.
“M&M’s?”
“Ja. Mannen met Macht.”
“Oh.”
Blijkbaar heeft hij hier langer over nagedacht, gezien het feit dat hij het beestje al een naam gegeven heeft. Mijn jongen mag dan bijna 15 zijn, zoveel feministische, wereldpolitieke kennis had ik nog niet van hem verwacht.
Nick is niet meer te stoppen. “En als het nou nog échte, stoere mannen waren, van die Terminators en zo, maar het zijn allemaal WATJES!! De een heeft een sluik haarstukje, bouwt een muur en gooit bommen. De ander ziet eruit als een volwassen baby en zegt terug te gaan bombarderen. De Russen denken dat alles gewoon van hun is en dat zij bepalen wat er waar gebeurt. Die sjeiks laten zich maar door hun vrouw-slaven bedienen. En ze vreten in feite allemaal stuk voor stuk geen ene flikker uit. Ze zijn zo simpel als wat. Maar ze zitten wél daar aan de top en helpen de rest van de mensheid naar de kloten.”
Ik zie hoe hij zich zienderogen meer opwindt. Blijkbaar moest dit eruit.
“Waarom raakt ‘t je zo, Nick? Dit is toch niks nieuws? Dat gedoe met machtsgeile mannen is al zo oud als de mensheid zelf.”
“Dat zei mijn lerares SEO ook. Die is heel erg van de geslachtsneutrale wc’s en zo. En zij zegt ‘t. Al die mannen zijn te simpele zielen met teveel macht. En dat is gevaarlijk, zegt ze.”
Aha! Daar zit ‘m de crux. School. Waar de exacte vakken door alcoholistische mannen gegeven worden. Waar de talen en sociale vakken het domein van feministische domina’s zijn. Waar de leraren blijkbaar verplicht de hedendaagse genderneutraliteit door nog onschuldige kinderstrotjes douwen, maar waar de wc’s uiteindelijk gewoon nog voor ‘jongetjes & meisjes’ zijn. Waar kinderen over machtsgeile mannen onderwezen worden en waar niemand nog luistert naar iemand. Behalve mijn zoon. Die luistert naar de docente SEO.
“SEO? Wat is SEO ook alweer?”
“Sociaal Ethische Oriëntatie.” Ik zie hem glunderen. Vast omdat hij de volledige naam van het vak nog weet. Bij ons was dat iets van ‘Ethiek’, geloof ik. Of was het maatschappijleer? Gedoe. Dat beschrijft het vak het beste, vermoed ik. Ik besluit het over een andere boeg te gooien.
“Ben ik een man?”
“Ja.”
“Ben ik machtsgeil?”
“Soms.”
Hm. Niet ‘t gewenste antwoord.
“Ben jij een man?”
“Ja. Nou ja, bijna.”
“Ben jij machtsgeil?”
“Nee.”
“Case closed.”
“Jezus pap, jij bent echt té simpel voor deze wereld.”
“Fijn om te horen. Ik zou vast een hele goede dictator zijn.”
