Van ons, voor jullie...
Ik heb ’t te pakken voor mijn Koningin,
Het is slechts háár die ik bemin;
Welk een elegantie, gratie, stijl:
Eén zwierige zwaai van haar koninklijke rokken
En ik ga voor de bijl;
WimLex, Waarde Koning, tel Uw zegeningen, dag na dag,
Voor ons, het gepeupel, haar niet te mogen beminnen
Is een hard gelag.
© 2018 Johan van Tilburg
Elke week in je mailbox!
Koningsdag. Weet je nog hoe we dat voorheen vierden? Met veel hossen, bier, hamburgers die naar frikadel smaken en op elke straathoek een half beschonken artiest die net niet vals de kneiters van weleer schalt.
Deze keer blijft Willem lekker thuis. Gezellig, met zijn huis vol vrouwen. Aandacht voor de kinderen, een beetje low profile zijn verjaardag vieren. Laat het volk maar volk zijn.
Dit land barst uit zijn voegen van pilskoningen, -prinsen en navenante hofnars. De compleet misplaatste Amerikaanse arrogantie van Bud past daar simpelweg niet tussen.
Verschillende bizarre klanten zijn aan de balie geweest. Dit keer het verhaal van een secretaresse, die iets wilde laten printen voor haar vriend.
De klant is koning, luidt het gezegde. Dat klopt, maar de winkelier is nog altijd keizer. En die keizer, dat ben ik.
Mensen op hun uiterlijk beoordelen. We doen het dagelijks. Vinden we de afloop van ‘De Klokkenluider van de Notre Dame’ niet geweldig?
