Bron: Pixabay
Samen met mijn dochter ging ik schoenen kopen.
Ze moest sandalen hebben, en ik had een vrije dag. We maakten er een vader – dochter uitje van, dus we begonnen met een tosti.
Eerst even naar de kapper. Maar niet meteen plaats. Ik zou een bericht krijgen wanneer Dochter aan de beurt zou zijn.
Mijn dochter (8) kletste onderwijl ronduit over de sandalen die ze een paar dagen van tevoren met mama had bekeken.
Mijn vrouw was expres een keer eerder naar de stad gegaan, zodat ik niet 54 winkels in moest.
Maar mijn Kleine Draak is gehaaid.
Ze paste de uitgezochte sandalen en ze begon zichtbaar te twijfelen. De sandalen waren ineens minder mooi en ze zaten ook niet meer zo lekker.
Dus ging ze uitgebreid andere sandalen passen. Wel 6 verschillende soorten sandalen.
Ik bleef rustig, want dat had ik mij voorgenomen.
De sandalen waren toch niet naar haar smaak. We konden beter naar een andere winkel.
Omdat ik nooit naar de stad ga, heb ik geen idee waar je allemaal sandalen kunt kopen.
Mijn dochter weet dat maar al te goed, dus ze nam mij mee naar een andere schoenenzaak.
Daar huppelde ze aan mijn hand richting de meisjes sandalen en voor ik er erg in had trok ze haar schoenen weer uit.
Ze beval mij per minuut om een andere sandaal uit het rek te trekken en zingend paste ze wederom verschillende soorten sandalen.
Maar ook in deze winkel kon ze niet slagen.
Op naar winkel drie.
In deze winkel begon ze kleding uit de rekken te trekken.
Prachtige shirtjes, felle rokjes en de mooiste broeken lagen binnen no time om haar heen.
Als ware zij een fashionista combineerde ze de verschillende kledij en met onschuldige blauwe kijkers meldde ze mij dat die ene combinatie haar prachtig zou staan.
Maar na 13 paar sandalen passen was papa niet meer heel blij.
Papa stelde dwingend vast dat kledingstukken geen sandalen zijn. Dochter moest richting schoenenrek en ze moest vooral mijn geduld niet op de proef stellen.
Terwijl ze in fonetisch Engels een of ander liedje van Dua Lipa ( “Ei doont gif a fak“) zong, trok ze de olifantenpoot door de winkel en beval mij de sandalen bovenop het rek aan te geven.
Volledig in haar element startte ze wederom haar queeste naar sandalen.
Terwijl mijn humeur naar het nulpunt daalde.
Maar nu stond het geluk aan mijn kant.
Ze werd enthousiast van twee verschillende sandalen.
Een sandaal, versierd met een hippe print vol ijsjes en kittens, en een sandaal waar ze de zomer ervoor met veel plezier meer door het leven gehuppeld heeft.
Direct maakte ik de keuzemogelijkheid klein; ze kon kiezen tussen de ijsjes en de bekende sandaal.
Uitgebreid begon ze voor- en tegens van beide paren te benoemen en ik drapeerde mijn vermoeide lijf over de olifantenpoot.
Op dat moment trilde mijn telefoon.
Een berichtje van de kapsalon; over tien minuten kon Dochter geknipt worden.
Ik kapte de tirade van mijn dochter af, en stelde vast dat ze direct een keuze moest maken.
Zonder twijfel koos ze voor de sandaal die ze vorig jaar ook had, maar nu in een grotere maat.
Opgelucht toog ik richting de kassa.
Bij de kapsalon haalde Dochter een warme chocolademelk uit de machine, gooide er drie zakjes suiker in en beval de kapster om niet meer dan 1 centimeter van haar blonde lokken af te halen.
Bron: Pixabay
Daarna vond ze het een heel goed idee om ijs te eten. Om de ijsjessandaal te herdenken. Want die was toch wel heel erg mooi.
Ik vond dat een prima idee.
Even zitten en bijkomen.
Terwijl ze een uur twijfelde over de verschillende ingrediënten in haar Swirl, at ik mijn Cornetto.
Dochter ratelde honderduit over turnpakjes, te kopen bikini’s en haar wens om een zonnebril te bezitten. Ik appte mijn vrouw dat ze deze vakantie samen met dochter alsnog een keer naar de stad mag. Papa was er even klaar mee.
Mijn vrouw appte terug. Of zij dan ook dat ene paar sandalen voor zichzelf mocht gaan kopen.
‘Tuurlijk joh.
Ei doont gif a fak.
Moet je met Draak 2 ook nog gaan shoppen?