bron: MW
In ieder geval niet morgen om zes uur, want als je dan toch van plan bent dat oubollige gebruik een beetje up te spicen, waarom dan niet meteen op een christelijker tijdstip? En waarom speciaal op Hemelvaartsdag? Vooral als het weer dan juist na dagenlang zon en warmte omgeslagen is naar die verschrikkelijke Nederlandse wisselvalligheid.
Dus ik ben een paar dagen eerder op pad gegaan. Niet tussen andere (meestal afzichtelijke) bloteriken, maar in mijn eentje. Prachtig rustig natuurgebied. Uurtje of elf, de zon die al hoog aan de hemel stond had allang korte metten gemaakt met de dauw. Het gras was dus lekker droog en het was dik boven de twintig graden. Weer dat er om vroeg zoveel mogelijk uit te trekken. Alles dus! In dit geval. Wie ging me tegenhouden?
Kan dat maar allemaal zomaar? Ja, dat kan allemaal zomaar! De wet laat het aan het gezonde verstand van de burger over om te bepalen welke plaats geschikt is om naakt te recreëren. Los van de officieel door de gemeente aangewezen terreinen. Niet Kalverstraat, zaterdagmiddag dus. De plaats ik gekozen had was bij uitstek geschikt. Volgens mijn gezonde verstand. Eenmaal ter plekke propte ik korte broek, hemdje, onderbroek en slippers in een rugzakje, hing dat op mijn rug en toog op pad.
Je komt natuurlijk wel eens iemand tegen, want dit is Nederland. Echt verlaten is het nergens en dat hoeft ook niet van de wet. Wat ze dachten weet ik natuurlijk niet, maar de meesten beantwoordden vriendelijk mijn groet. Al kon een enkeling het niet laten van enig misnoegen blijk te geven. Zoals de meneer van een middelbaar stel met hond (zijn vrouw bleef stuurs voor zich uit kijken).
‘Het is ook wel erg warm hè,’ zei de meneer. Ik snapte de ironie, maar juist als je de ironie negeerde sloeg hij de spijker op zijn kop. Wie is gekker, hij of ik? Waarom loop je bij bijna vijfentwintig graden in lange broek en lange mouwen rond.
En dan nog een hardloper die in het voorbijdraven informeerde of ik wel helemaal lekker was. Ik moet er bij zeggen dat ik even op een fietspad liep. ‘Ik wel,’ antwoordde ik. ‘U ook?’ Maar zijn blik stond alweer op oneindig. Hij draafde voort.
‘Er zijn hier ook kinderen hoor,’ beweerde een andere meneer. Geen kind te bekennen, uiteraard. Kinderen zijn niet geïnteresseerd in de natuur. Al dat groen en gekwinkeleer van vogels, behoorlijk saai. Maar het had gekund natuurlijk, dat je een vader en moeder tegenkomt die hun kinderen tot een educatief uitje gedwongen hadden. Wat moet je dan?
Een potentieel tricky situatie. Niet omdat ik onherstelbare schade aan de tere kinderziel vrees. Denk even terug aan toen je jong was. Was jij ernstig getraumatiseerd, huilend naar je moeder gerend? Wat denk je, die naakte vent die je had gezien was het enige waarover je de volgende dag op het schoolplein vertelde! Met rode konen.
Als zo’n confrontatie dreigde, zou ik meer over mijn eigen veiligheid inzitten. Niet kinderen maar hun ouders zouden over de rooie kunnen gaan. Ouders zijn tot gekke dingen in staat als ze zich in het hoofd halen dat hun kinderen gevaar lopen. Dus ik denk dat ik het dauwtrappen dan even onderbroken had. Wat stijl betreft dan.
Ergens op een pad waar sure as hell helemaal niemand me kon zien, ging ik over tot een experiment. Naakt betekent seks in onze cultuur, voor Facebook is een blote tepel al porno. Het experiment bestond eruit dat ik in gedachten erotische beelden opriep, kijken wat er gebeurde. Weinig eigenlijk, de natuur leidt nogal af. Al dat gekwinkeleer, dat groen, de bloemetjes en de bijtjes. Ik bedoel, er was met geen mogelijkheid leven in te fantaseren. Nou ja een beetje dan, maar ik moest er behoorlijk mijn best voor doen.
Zo herkenbaar. Als je je gewoon één met de natuur wilt voelen, letterlijk bevrijdt van alle beperkingen, ben je anno 2018 nog steeds een viezerik. Want, zoals je al stelt: naakt is hetzelfde als seks. Of men denkt op zijn minst dat je er zo een bent die alles naakt wil doen, van paardrijden tot eender welk balspel.
En waar in Nederland denk je naakt door het bos te kunnen lopen zonder op zijn minst afkeurende blikken te oogsten? Laat staan dat men ter plekke de politie belt om je op te kunnen laten pakken voor onzedelijk gedrag en waarschijnlijk nog wel een paar gerelateerde aanklachten. Want in dit land zijn we kanjers in het afstraffen van ‘nonovertredingen’.
Noem mij maar een angsthaas, maar ik doe het liever op een plek waar ik niemand tegen zal komen (want die zijn er wel). Niet uit schaamte voor mezelf, maar voor anderen.
Het was best een beetje eng hoor! Maar dat is ook weer een uitdaging 😉