bron: tegelizr.nl/MW
Ik ben echt geen mensenhater, dat jullie dat weten. Niet alle mensen tenminste zonder onderscheid te maken. Maar sommige wel. Mensen wier tweede natuur het is anderen in de weg te zitten en dan net te doen alsof het hun eigen schuld is (van die anderen dus).
Je gaat dit type mens uit de weg als het kan. Maar dat lukt niet bij de categorie die ik op het oog heb. Je kan ze met geen mogelijkheid ontlopen. De medeweggebruikers.
Ik hecht grote waarde aan nuance dus zelfs onder medeweggebruikers ben ik bereid onderscheid te maken. Automobilisten vallen in het algemeen mee (de kneusjes niet te na gesproken). Dat ligt waarschijnlijk aan het feit dat voor het rijbewijs een min of meer deugdelijke rijopleiding verplicht is. Ze hebben de regels moeten leren, anders halen ze hun theorie niet en er is uitentreuren op gehamerd om goed te kijken, te anticiperen, richting aan te geven en rechts te houden, net zo lang tot het een automatisme werd. En dat blijft zich uitbetalen.
Het verschil met die andere medeweggebruikers is dan ook enorm. De goeden niet te na gesproken. Fietsers en voetgangers hebben hun laatste verkeerslesjes op de basisschool gehad. Het echte probleem zit bij de zondagsrijders onder de fietsers die hun interne cruisecontrol op vijftien kilometer per uur hebben staan (en vinden dat iedereen hun voorbeeld zou moeten volgen) en bij voetgangers die zelfs een rustige looppas al uitsloverij vinden. Ze drentelen, ze sjokken. De blik op oneindig en het verstand op nul.
Het opmerkelijke is dat de zondagfietsers en de sjokkers wel het besef hebben dat er regels zijn. Dat blijkt als je in hun vaarwater komt (en zij in het jouwe). Een situatie die normaal gesproken inschikken betekent, vaak voor allebei. Maar deze categorie ziet dat anders. Ze zijn er altijd van overtuigd dat die regels (waar ze maar een vage notie van hebben), per definitie (dus altijd) in hun voordeel uitpakken. Zij hoeven niet in te schikken, anderen moet inschikken. Ze staan altijd in hun recht en dat willen ze weten ook.
Ze maken zonder zich in te houden gebruik van hun recht om niet op te letten, het recht om geen richting aan te geven, het recht om niet rechts te houden (echt rechts, niet zo ongeveer rechts), ijzerenheinig naast elkaar te blijven fietsen ook als het andere verkeer hinder van ze heeft. Je mag toch naast elkaar fietsen! Nou dan! (Het mag uiteraard alleen als het kan.) Als ze je tot tien keer toe niet horen bellen, ligt dat toch aan jouw bel, niet aan hun oren. Nog maar afgezien van het feit dat er alleen een reden is om te bellen als iemand zit te slapen of een stommiteit begaat. En dat is dus niet de beller!
Het is tijd voor een voorbeeld. Die voetganger die als een zombie de weg overstak waar ik fietste. De situatie leende zich ervoor de man een lesje te geven waar hij in de toekomst nog veel plezier van kon hebben. Gevaar was er niet bij, hij zou met hooguit een beetje schrik vrijkomen. Hij zal me nog dankbaar zijn, dacht ik optimistisch.
Dus ik belde niet en reed in een rustig tempo (het was er vergeven van de steile verkeersdrempels) een meter voor hem langs. Misschien zou hem van schrik het lesje te binnen schieten van de lagere school: eerst links kijken, dan rechts, nog een keer links en dan pas oversteken.
Ik had het kunnen weten, het werkte niet. Je kan dat type verkeersdeelnemer niets aan het verstand brengen want ze weten alles al. Toen het tot de overstekende meneer was doorgedrongen dat meer mensen van dezelfde weg gebruik wilden maken, begon hij te mopperen. Niet op zichzelf, maar op mij! Ik liet het er maar bij. Van zinloze discussies krijg ik altijd spijt.
Ruziemakend fietste ik langs een terras. De man die met zijn vrouw, zonder op te letten, de rotonde opfietste vertellend dat Haaientanden ook voor fietsers gelden, en dat ik het niet prettig vind om tegen het opstaande randje wat tussen rijbaan en fietspad zit geduwd te worden.
Hij vond dat hij van rechts kwam en fietsers (waar zat ik dan op) altijd voorrang hebben.
Zoals ik zei, fietste langs een terras, en wie was de aso? Juist, ik, de wielrenner.
Soms mag je idd mensen haten:-)
Dat soort mensen inderdaad! Ze hebben het vaak speciaal op wielrenners voorzien! Ook herkenbaar!
(groepjes) wielrenners zijn vreselijk asociaal weet ik uit ervaring. Snuiten hun neuzen waarbij de voetgangers besproeit worden. Lappen alle verkeersregels aan hun laars. Vandaar de vele gewonden onder wielrenners.
Dat neus snuiten is inderdaad afgrijselijk. Daar zou de doodstraf op moeten staan. Maar de meeste ongelukken met wielrenners zijn te wijten aan andere fietsers die niet opletten, geen hand uitsteken, plotseling uitwijken etc. Dat maak ik dagelijks mee. Veel langzame fietsers fietsen als peuters op een peuterspeelplein. Verstand op nul, blik op oneindig. Dus boem is ho! Voor een wielrenner kan dat hard aankomen. En de dader doet altijd alsof hij onschuldig is.
Zoals gewoonlijk staan onze meningen haaks op elkaar. Ik heb jaren met wielrenners gereden en wij waren gewoon gevaarlijk aso’s. Daarom ben ik er mee gestopt.
Ik fiets sowieso nooit in groepen. Groepsgedrag is vaak asociaal naar mensen buiten de groep toe. Dus vooral in dat soort groepen gaat ook niet alles zoals het hoort. Maar als individuele racefietser ondervind ik bijna alleen problemen met langzame fietsers. Langzame fietsers in een groep is de allergrootste horror. Racefietsers in een groep rijden tenminste nog gedisciplineerd, geven aan elkaar door als er een probleem dreigt en kunnen sturen. Een groep fietsende bejaarden, scholieren en alles ertussenin dat niet harder dan vijftien rijdt, is een ongeorganiseerd zootje. Het probleem is dat langzame fietsers zichzelf als normgevend voor alle fietsers beschouwen. Wie harder fietst dan zij rijdt in hun ogen dus per definitie te hard. En dat pikken ze niet. Door gewoon te weigeren er rekening mee te houden. Het gekke is dat veel langzame fietsers en wandelaars ook autorijden. Waarom gooien ze eenmaal op de fiets of aan de wandel iedere vorm van verkeersdiscipline overboord?
Maurits, ze kunnen niet harder en daar dient de rest rekening mee te houden.
Ze hoeven niet harder! Rekening houden met langzamere verkeersdeelnemers is het punt niet. Ik doe het constant. Het punt is al dat lakse gedrag dat met langzaam rijden samen schijnt te moeten hangen. Respect voor fout gedrag is misplaatst. De langzamere verkeersdeelnemers moeten juist rekening leren houden met mensen die wel sneller kunnen. En dat ook doen. Ze moeten zich proberen voor te stellen dat anderen andere keuzes maken dan zij en dat daar niets mis mee is. Daar zit hem de kneep! DAt ze niet harder kunnen is niet erg. Ze kunnen wel beter, maar ze doen het niet. Dat is wel erg!
Ik zie zo langzamerhand toch het probleem bij jou.
Het probleem bij mij zien, doe je al vanaf het begin. En alleen maar omdat jij toevallig affiniteit hebt met (of jezelf rekent tot) het type mens waar ik, met feiten en degelijke argumenten, op afgeef. Dus negeer jij die feiten en argumenten, want je standpunt staat al vast. En met eigen argumenten en feiten kom je niet. En dat hebben we eerder gezien. Ik hoef vast niet te zeggen waar dat over ging 😉
Vanaf welk begin?
Vanaf je eerste reactie op mijn column. Meteen op wielrenners in het algemeen los gaan.
Ik ben zelf wielrenner geweest en ik weet hoe die zich gedragen. Daarom ben ik er mee gestopt. Ook zijn er ‘eenzame’ wielrenners die denken dat de weg en het fietspad van hen is. Gewoon een beetje op elkaar letten en elkaars fouten vergeven. We maken ze allemaal, ook jij Maurits.
Je generaliseert over wielrenners. Wat jij allemaal uitgevreten hebt toen je wielrenner was is niet maatgevend voor iedereen die op een racefiets rijdt. De meeste racefietsers zijn niet eens wielrenner. Een wielrenner rijdt, of traint voor wedstrijden. De meeste racefietsers rijden gewoon voor hun plezier hun rondjes. Natuurlijk maak ik ook fouten. En natuurlijk moeten fouten vergeven kunnen worden. Maar fouten moeten ook erkend worden, en dat zie ik niet bij de mensen die ik beschrijf. Die leggen de fout altijd bij een ander en doen daarbij een beroep op regels die helemaal niet bestaan. En natuurlijk gaat mijn stuk niet over alle langzame fietsers en voetgangers. Ik heb een heel duidelijk beeld gegeven van degenen over wie het gaat. De sukkels die als een zombie door het verkeer gaan. Die geen benul hebben waar ze mee bezig zijn.
Nee, ik ben gestopt omdat mijn mede-fietsers zich constant misdroegen. Ik doe daar niet aan mee.
Dan zijn er toch al mooi twee racefietsers die zich volgens alle (fatsoens)regels gedragen. Jij en ik! En ik kan je garanderen, het zijn er nog veel meer! Nou ja, jij haakt dan weer af in plaats van het goede voorbeeld te blijven geven. Slap hoor 😉