Bron: Pixabay.com
De 101ste editie van de Ronde van Italië (‘GIRO’ voor mannen) is achter de rug. Dagenlang konden we meekijken naar een groep renners die zo snel mogelijk met de fiets door een gedeelte van Italië aan het scheuren was. Rijden kan ik het niet noemen. Ik rijd op een fiets, maar zij scheuren langs ‘s heren wegen.
Op zich is het al bijzonder dat je op de fiets stapt en een slag in de rondte gaat toeren, terwijl je ook in die tijd iets zinvols zou kunnen gaan doen. Grasmaaien of werken in een bejaardentehuis. Maar nee hoor, deze mannen kiezen ervoor om half bewusteloos tegen een berg op te rijden, om vervolgens met ongekende snelheid – met gevaar voor eigen leven – de berg af te knallen. Ik vind dat vreemd.
Maar écht vreemd vind ik mannen – ja, bijna altijd mannen – die langs de kant van de weg staan te schreeuwen. Dat zijn dan de supporters.
Echt gênant wordt het wanneer deze sujetten op een berg gaan staan en dan de wielrenners aanmoedigen en soms zelfs met het rijdende slachtoffer mee rennen!
Heb je wel eens goed naar die gezichten gekeken? Ik schaam me bijna wanneer ik dit soort krijsende apen – want daar lijken ze bijna op – op mijn beeldscherm zie verschijnen. En er bestaat dus ook een televisieploeg die deze beelden beoordeelt en uitzendt! De regisseur, waarschijnlijk een man in een snikhete auto, is verantwoordelijk voor het eindshot. Spoort zo’n man wel? Dat kan toch haast niet! Heeft zo’n man een partner en is ie trots op zijn werk? Durft ie thuis, bij familie of elders over zijn werk te praten?
Binnenkort begint de Tour de France. Precies hetzelfde. Het gaat helemaal nergens over!
En toch staan ze er weer en braken deze wielerliefhebbers wederom klanken uit in de sfeer van “arghhahhehschja oofvtbscajxsh!” Nooit iets in de sfeer van“Kom op Jan, zet hem op. Nog meer 48 kilometer. Hou vol, kanjer, je kan het!”
Dus rest mij niet meer dan de televisie uit te zetten en in totale rust onder het genot van een glaasje wijn – want Frankrijk – voor me uit te staren.
Waarschijnlijk komen er even later gedachten voorbij in de sfeer van: Bestaat het programma Ontdek je Plekje nog?
