Bron: Pixabay.com
Ze staan in een stellingkast in een rommelig gedeelte van mijn huis. Een verzameling cd’s waar menig muziekliefhebber direct van begint te kwijlen. Een collectie met parels, klassiekers, ‘oh, ja!-tjes’ en een hoop meuk. Dat sowieso. Maar wat moet je ermee?
In de jaren dat ik voor een groot maandblad onder andere de muziekrubriek vol pende stroomden de zilveren schijfjes aan de lopende band binnen. Exemplaren zoals ze in de platenzaak liggen, unieke verzamelboxen en een hele hoop promogevallen met slechts een geprinte tracklist in een slap plastic hoesje. De leukste hield ik zelf, die van de 3J’s en Jeroen van den Boom stuurden we lachend retour afzender. Onderzetters hadden we tenslotte al genoeg.
In de loop der jaren groeide de hoeveelheid cd’s in huize Vugts gestaag tot een collectie om af en toe best jaloers op te zijn. Ik had een grote inbouwkast waar alle cd’s op genre gerangschikt stonden. Er was een plank vol hiphop (van KRS One en Sage Francis tot Outkast en DJ Krush), een plank vol punk en metal (met de nodige Metallica’s, Bad Religion en At The Drive In) en een paar stapels die ik ‘meisjesrock’ noemde. Daar lagen de U2’s, REM en Radiohead. Er was een plank met mainstream harde rock (Peppers, Smashing Pumpkins, Pearl Jam), wat stapels vuige popmuziek (Britney, Pink, Gwen Stefani) en dan nog een flink gedeelte met de verplichte klassiekers, klassiek en de onbestemde stapels ‘van alles wat’. André Hazes moet tenslotte ook ergens liggen.
Gedraaid werden ze bij de vleet. Er stonden in de woonkamer twee geluidsinstallaties: een flinke set speakers gekoppeld aan een ouderwetse stereoinstallatie met tuner, versterker en cd-speler en een set imposante wifi-speakers met ingebouwde versterker. Met die laatste stream je internetradio, eigen spul via een USB ingang en muziekdiensten als Spotify.
Tot de dag aanbrak dat ik verhuisde. De toevoer aan cd’s was door verandering van werk inmiddels opgedroogd. De bestaande collectie werd zorgvuldig in dozen gedaan – uiteraard soort bij soort – en staan sindsdien in een stellingkast op zolder. Het exacte aantal weet niet, maar ik vermoed dat het ergens tegen de tweeduizend cd’s loopt. Inclusief collector’s items, speciale heruitgaven, verzamelboxen en unieke verpakkingen. Ik draai er niets meer van. Spotify is mijn vriend, thuis en onderweg.
Aan weggooien durf ik niet te denken. Echt, wat moet ik met mijn supercollectie oude cd’s?
Ik wil er wel eens doorheen lopen, ten behoeve van mijn radiostation.
Ha Kees, wil je een mailtje sturen naar redactie@hoemannendenken.nl? Dan mail ik je terug om e.e.a. te bekijken.