Bron: Pixabay
Als ik de snelweg afsla, kom ik achter een grijze cabrio te rijden.
Het dak is open, want het is warm.
Ik zie in de achteruitkijkspiegel van de cabrio ogen die achter een grote zonnebril schuil gaan. Ik zie vaag een smal gezichtje, en boven de stoel van de cabrio steekt een hip knotje.
En – zoals bij elke man die een mooie vrouw ziet – mijn aandacht is gewekt.
Het is een lange rechte weg langs het kanaal, vanaf de A67 gezien. Afslag Lierop, richting Helmond. Voldoende tijd om eens lekker over de mooie vrouw voor mij te fantaseren. Ik ben getrouwd, maar fantaseren mag.
In mijn hoofd krijgt ze pech, en ik weet ineens heel veel van auto’s. Ze zoekt wanhopig hulp.
Hulp die ik haar geven kan. De koelvloeistof is niet bijgevuld en de gaskabel – of zoiets – moet doorgesmeerd worden. Zie ik, met een professioneel oog.
(Toevallig stond ik begin van de week stil met dezelfde problematiek. Negatieve ervaring kan fijn zijn, als je er lustig op los fantaseert.)
Binnen 5 minuten snort haar cabrio als een stout poesje en de mooie vrouw is mij zeer dankbaar. Ze wil me geld geven, maar ik sla het af. Gentleman als ik ben.
Dan wil ze mij een bakje groene olijven geven, maar ik mompel dat ik deze al van Yone en Irene krijg.
“Zal ik je anders even pijpen?” oppert ze.
Inmiddels sta ik voor het rode stoplicht te wachten tot ik de grote bocht naar links nemen mag.
De mooie vrouw in de grijze cabrio voor mij trommelt hard met haar poezelige vingertjes op haar pook en direct voel ik fantoompijn ‘daar’.
En dan krijgen we groen licht.
Terwijl ze de cabrio met volle snelheid de bocht instuurt, houd ik mij juist bewust in. Zo krijg ik de kans om de zijkant van de mooie vrouw te bewonderen.
Ik heb een geoefend oog. Binnen die seconde herken ik haar cupmaat, prent ik mij haar volle lippen in en weet ik hoe lang haar ongetwijfeld wulpse krullen zijn.
Oh, de harde waarheid!
De zijkant van het hoofd is kaalgeschoren.
Een sjekkie bungelt nonchalant aan een gortdroge dunne lip en de mooie vrouw uit mijn fantasie blijkt in werkelijkheid een jonge Hipster met een zielig knotje. Inclusief vlassig baardhaar tussen de puistjes.
En direct besef ik het mij weer: alle cabriorijders zijn eikels.
Ik zou graag een reactie plaatsen, maar omdat de schrijver dezes niet tegen kritiek kan en een pittige discussie liever uit de weg gaat, houd ik mijn mening wel voor me.
Als je een artikel plaatst, moet je reacties kunnen verwachten, ook minder leuke.
Wat een rare opmerking. Kritiek wordt hier ook gewoon geplaatst, tenzij je gaat schelden. De schrijver hoeft er niet op in te gaan.
Je hebt critici, en je hebt mensen die denken kritiek te leveren, maar in werkelijkheid niets snappen van de strekking van een blog.
Kan ook niet als je louter de eerste 5 regels leest.
Doe je dat bij één blog, dan was je op dat moment moe, of een beetje chagrijnig.
Doe je dat bij elke blog waaronder je via Facebook reageert, dan ben je geen criticus, maar een zeikerd.
Ik kan bijzonder goed tegen kritiek.
Ik heb ik echter een broertje dood aan gnoe’s die ongefundeerd denken alles te kunnen tikken onder het kopje “kritiek”, en daarna gaan zeiken als ze niet gehoord worden.
Dat soort mensonwaardige typetjes van zichzelf blokkeer ik. Die zijn me mijn energie niet waard.
Als ik contact met een zeikerd wil de-blokkeer ik je wel weer.
Maar ik acht die kans nul.
Ik zal even uitleggen hoe het werkt. Wanneer je kritiek levert is het aan ieder voor zich om te kiezen wat daarmee te doen. Wanneer het kritiek is, die goed is onderbouwd , volwassenen en respectvol is, dan wordt er ook op een volwassen manier gereageerd . Wanneer er niet op je geantwoord wordt betekent dat, dat je kritiek nergens op slaat. Waarschijnlijk omdat je niet goed gelezen hebt, of omdat je altijd dezelfde kritiek levert terwijl dat nergens op slaat of dat je kritiek erg respectloos is. Ga je door, dan vraag je erom door de schrijver in de zeik te worden gezet. Blijf je doorgaan met onzin uitkramen, dan krijg je ook andere lezers tegen en of wordt je geblokkeerd. Gewoon omdat mensen moe van je worden en het overkomt alsof je jaloers bent op het schrijftalent bij hoe mannen denken.
Haha mijn vriend heeft ook een cabrio. Die is heel lief hoor! Misschien dat daarom vandaag ook het dak weigerde open te gaan.
Even een collegiale correctie, als u mij toestaat: in de laatste regel staat ‘besef ik mij’ en dat moet ik helaas fout rekenen. 😉