Het was zaak dat ik mijn klompen aan zou trekken. Waarom? Ja, dat was mij een raadsel. Een gewaarschuwd man telt voor twee, moet mijn vriendin gedacht hebben. Maar een op klei geboren zoon van God heeft toch zeker niets te vrezen van de duivelse monsters der veengronden? Ik zou mijn onbevreesd schrijden op blote poten wel staken, zodra ik lering had getrokken van het bestaan der onderaards demoon, de veenmol!
Een veenmol? Ik heb van veel mollen gehoord. Je reguliere Europese mol, Henk (de vader van Jodocus), Moffel, the Underminer, John, Johnny, Linda en de Cohiba rokende Momfer de Mol. Maar een talpa-familielid dat zich door de jaren heen heeft geëvolueerd om zich door veengrond voort te bewegen?
Ach, wat kan zo’n molletje mij nou schelen? Wat zou het ergste kunnen zijn aan een dergelijke molsoort? Ietwat groter misschien? Rare, scherpe klauwen om door het veen voort te ploerten? Misschien was ie wel haarloos. Ja, dat zou wel héél ranzig zijn. Gelijk zo’n naaktkat. Of erger nog, een naaktrat. Klinkt wel logischer, per slot van rekening zijn mollen gerelateerd aan knaagdieren, zoals de spitsmuis.
Nee, ik moest maar eens aan de slag met Google Search. Geheid dat ik een andere toonladder zou adopteren voor het fluiten van mijn ouvertures. Google Search zou toch nog wel even tot mañana kunnen wachten? Maar nog voor mañana op een volgende mañana zou wachten, kroop zo’n veenmonster van achter de zojuist bewaterde lavendel – en nabij m’n blote stampers – naar de aardoppervlakte om mij z’n lelijke bakkes te doen aanschouwen.
Bron: Pixabay.com
Nou zijn er maar weinig insecten die een schoonheidsprijs in de wacht slepen. Zo ook deze niet! Doch wie gelooft in het scheppingsverhaal, zal toch moeten toegeven dat niet Yernaz Ramautarsing, maar dit eigenaardige tunnelgravende veenmonster, Gods grootste scheppingsfout is, begaan op een koffieloze maandagmorgen. Een overgroeid krekellichaam bevestigd aan een bepantserde garnalenkop waar mol gelijkend graaftuig enigszins klungelig aanhing, alsmede aerodynamisch tegen het lichaam gevouwen vleugels.
Terwijl ik het gedrocht vol ongeloof aanschouw, wordt ie met twee stokjes vriendelijk doch dwingend verzocht te gaan zwemmen in de Vinkeveense Plassen. Want ja, klaarblijkelijk zijn het de ideale kandidaten voor Te Land, Ter Zee & In De Lucht. Griezels met aquatische en aviatische adaptaties. Dan kan ik die klompen dus gewoon bij de deur laten staan, want je bent er toch nergens veilig voor! Slaap zacht vannacht.
Brrrr, dan toch maar de hunkermol
Klinkt mij eveneens beter in de oren én zal vast een deugd zijn voor het oog