Bron: Pixabay.com
‘Moord! Brand!’, wordt gescandeerd, want er wordt gediscrimineerd in vacatureland. Dat dit vandaag de dag nog kan gebeuren in ons tolerante kikkerlandje. Het is gewoon schandalig! Denk je: ‘ik ben niet bruin, ik heet geen Yildiz’, wordt je godverdomme alsnog gediscrimineerd. Ja, inderdaad! Je hebt drie grijze schaamharen. Een onverbiddelijk signaal van ouderdom. Je bent te oud! Te lelijk! Te duur! Je telt niet meer mee en moet maar alvast opvang regelen in een bejaardentehuis; op de arbeidsmarkt nog slechts geschikt voor vrijwilligerswerk.
Eigenlijk is het heel raar dat men telkens weer met verbijstering reageert op de constatering dat er wordt gediscrimineerd gedurende sollicitatieprocedures. De rekrutering en selectie zijn discriminatoire processen pur sang. Je zult geen vacature vinden zonder functie-eisen. Het is toch geen wie-het-eerst-komt-die-het-eerst-maalt principe?
Telkens weer koppen kranten dat allochtonen, mensen met een handicap, zwangere vrouwen en ouderen moeilijker aan werk komen. Dan is er weer even ophef en moeten er oplossingen gezocht worden in blinde sollicitaties of positieve discriminatie. Maar positieve discriminatie is enkel positief vanuit één perspectief. Vanuit alle andere is het gewoon negatief. En blinde sollicitaties zijn gewoon uitstel van executie. Je wordt toch niet aangenomen, want je past niet in het gewenste (maar niet gecommuniceerde) profiel.
Ja, ik snap heel goed dat het onwenselijk is dat bepaalde groepen mensen structureel worden benadeeld. Da’s kut, wanneer je deel uitmaakt van een dergelijke demografie! Om het maar even zacht uit te drukken. Maar discriminatie op afkomst, geslacht en leeftijd bij vacatures verbieden, heeft niet tot gevolg dat het niet meer plaatsvindt. Nee, het betekent alleen maar dat vacatures zogenaamd generiek worden, de discriminatie in het geniep gebeurt en je dus met een kulreden toch niet door de selectieprocedure heen komt.
Je sollicitatiegesprek wordt een schijnproces, als je überhaupt al door die eerste selectie heen bent gekomen. Het bezorgt recruiters enkel meer werk en uiteindelijk ga jij, de werkzoekende, toch met lege handen naar huis. Er valt dus eigenlijk best wel iets te zeggen voor ronduit discriminerende vacatures. Om te beginnen weet de werkzoekende meteen of ie energie verspilt door toch te reageren op een openstaande functie. Maar ook zou het inzichtelijk maken hoe groot ‘het probleem’ werkelijk is en wat de redenen hiervoor zijn.
Zonder te weten wat de aanleidingen zijn voor werkgevers om bepaalde mensen niet in dienst te willen nemen, is het sowieso onbegonnen werk om passende oplossingen te verzinnen. Kortom, misschien moeten we het maar toestaan dat er onder een vacature staat: ‘Onze voorkeur gaat uit naar een blanke vrouw met dikke tieten, gaarne tussen 18 en 25 lentes jong!’
Beste Laatbloeier,
you got a way with words..!
Jack!
Dank je, Jack!
Tussen de regels door valt al vaak op te maken waar men naar zoekt. Je komt te werken in een jong team, is er 1 van. Een afwijzing gaat vaak gepaard met standaardzinnen. Je past niet in het profiel. Helaas is de vacature al voorzien. De vacature loopt tot en met eind juli, als voorbeeld, maar toch al voorzien.
Ook al heb ik in bepaalde werkzaamheden meer dan 15 jaar ervaring, ze hebben altijd een kandidaat die meer aan de eisen voldoet.
Ondertussen hijgt het UWV je ook in de nek. Het is frustrerend, het is ongelijk.
Helaas weet ik dat maar al te goed! Daarom denk ik af en toe, zou het niet beter zijn als van tevoren duidelijk is hoe ongelijk het is?
Dat is beter dan onwetend zijn over de wensen van het bedrijf. Men weet wat men wilt, maar door de wetten die streven naar gelijkheid bij solliciteren, kan dit niet in de vacatures gezet worden. Nieuwe wetten verzinnen is gemakkelijk. Nieuw wetten uitvoeren ook, maar controleren op naleving van die wetten is kennelijk onmogelijk.
Waarom zijn er geen regels, zoals een verhouding wat betreft de percentages van mensen met een bepaalde leeftijd? 50 % vrouwen, 50 % mannen. Onderverdeeld in een gelijkwaardig percentage van personen boven de 50 en personen beneden de vijftig. Of is dit te veel gevraagd? Wie doet de controle? Wat zijn de sancties bij overtreding?