Bron: pixabay
Bep, 84, schuift met haar rollator de Primera binnen. Ze is aan het winkelen, want haar kleinzoon wordt binnenkort 15 jaar. Misschien kan ze hier nog iets leuks voor hem vinden.
Ze komt graag in de Primera, al jaren. Vroeger haalde ze hier altijd de sigaretten voor haar man. Maar Henk heeft ze jaren geleden moeten afgeven.
De kruidige odeur van shag die in de winkel hangt, doet haar terugdenken aan Henk. Hoe hij zo kon genieten van dat sigaretje na de piepers, in de tuin, onder de parasol.
Terwijl Bep langs de schappen loopt probeert ze zich te herinneren wat haar kleinzoon ook alweer wilde hebben. Schepsnoep? Of een mooi tijdschrift over de Romeinen? Wat zei haar dochter nou? Ze weet het niet meer. Waar kan je een jonge man van 15 blij mee maken? Een bierpul met zijn naam erop? Nee, da’s nog te vroeg.
“Kan ik u wellicht helpen?” klinkt het achter haar. Als ze zich omdraait, ziet ze een kerel van nog geen dertig staan. Vriendelijke ogen en een betrouwbare glimlach. Bep vertelt hem wat ze zoekt, maar dat ze geen idee heeft waar ze haar kleinzoon blij mee kan maken. “Ik wil hem iets leuks geven, maar in alle eerlijkheid durf ik niets te kopen, meneer. Ik ben bang dat hij het maar niets vindt als ik met een schoolagenda kom aanzetten.”
Bep gaat op haar rollator zitten, ze gunt haar vermoeide benen rust. “Ik zou het maar niets vinden als hij mijn cadeautje direct de prullenbak in gooit zodra ik weg ben. Zonde van mijn AOW, meneer,” oreert ze, lichtelijk verdrietig.
“Houdt hij van gamen? Of download hij veel muziek?” vraagt de jongeman.
“Of hij wát doet?” Bep heeft geen idee.
“Ik denk dat u het beste een cadeaubon kan kopen, mevrouw. Dan kan uw kleinkind zelf beslissen wat hij doet met uw gift. U kunt ze via onze online shop bestellen, maar ik denk dat u liever een plastic kaartje in uw handen heeft, of heb ik het mis?”
“Online, offline, ik snap er geen jota van, meneer. Ik ga liever een echte winkel binnen,” dicteert Bep.
Een paar minuten later schuifelt oma Bep de winkel uit. De deur wordt voor haar open gehouden. Vlak voordat ze afscheid neemt, grijpt ze de winkelier bij zijn onderarm. “Ik ben zo blij dat u nog een gewone winkel heeft, meneer. Dat offline winkelen zorgt ervoor dat ik nog eens onder de mensen kom.”
