Bron: Pixabay
Alles van waarde is weerloos. Nu de piepjes, weg!
Twee lange en één korte piep die ons sinds 1948 vertelden dat we op de kop af weer een heel uur verder waren. Te land, ter zee of waar ook ter wereld: wij Nederlanders, even samen in drie piepjes. Met daarna een warme stem die de bereikte mijlpaal noemde en het nieuws aankondigde.
De persberichten waar mijn opa altijd met een hand achter zijn oor bij de distributieradio voor klaar ging zitten. Iedereen in de kamer koppen dicht.
Historisch nationaal erfgoed, met een pennenstreek weggevaagd door de kippendrift van een ‘NPO verandermanager’. Het mannetje van de radio dat ook zo nodig even op zijn fluit moet blazen. De grote broers van de tv hebben Brandpunt en Andere Tijden om hun tanden in te zetten.
Het mannetje van de radio bleef na een lange brainstorm en overleg met moeder de vrouw niets anders over dan de piepjes.
“De piepjes Hans-Peter, dan neem je die toch?”
“Maar Mies, daar gaan ze vast weer over piepen bij ‘Hoe Mannen Denken’.”
“Oh ja? En daar trek jij je wat van aan. Je moet niet zo in je piepzak zitten. Je zegt gewoon dat het qua digitaal niet meer kan, en dan is het gepiept.”
Straks kunnen we kennismaken met de nieuwe ‘audiovormgeving’ zoals dat heet in het verhullende jargon van de NPO-slopersploeg.
En die piepjes? Nog even en dan zijn ze er voorgoed tussenuit gepiept.
