Radio 538 bis! Kruisgraaien, maar nu echt!

31-08-2018 door Maurits Westerbeek

bron: MW (eigen foto)

Vaak gebeurt het niet, maar deze keer was het raak. Een reactie (meer dan een week na dato) op een stuk van mij op Hoe Mannen Denken leidde tot een heuse gedachtewisseling tussen mij en de desbetreffende respondent onder dat stuk. En het ging knetteren!

Een gedachtewisseling noemde ik het, dat maakt meteen duidelijk dat het niet om een reaguurder ging. Niet zo’n halve analfabeet die een drol over de schutting komt gooien. M (zo noemde hij/zij zich) was in voor sparren.

Al heen en weer reagerend, het aantal uitgewisselde reacties liep op tot tegen de dertig, probeerde ik me een beeld van M te vormen. Was het een hem of een haar, dat was de eerste vraag die in me opkwam. Niet dat sekse er per definitie toe doet, maar hier juist wel.

Het onderwerp zat immers pontificaal midden in het heikele m/v gebied, bovendien niet in de laatste plaats vanwege de aard van de boodschap in de eerste reactie. Dat er hoop voor mij was, drukte M me op het hart. Het tafereel op de poster van radio 538 was ook voor mij weggelegd. Er was maar één uitleg mogelijk: volgens M zou een mooie jonge meid zomaar naar mijn kruis kunnen grijpen!

Ik voelde een begin van opwinding. Wat wilde M hier suggereren? Dat ze die greep zelf wel wilde doen? Ja, M moest een ze zijn! Gezien mijn seksuele oriëntatie was dat de enig denkbare aanname waar ik mee verder kon. En zou ze er dan even verleidelijk uitzien als dat meisje op de poster?

Als redactielid van Hoe Mannen Denken heb ik toegang tot enkele metagegevens over mensen die reageren. Het naamgedeelte van het door M ingevulde emailadres leek inderdaad in de richting van een vrouw te wijzen, maar niet direct naar de leeftijdscategorie van het meisje op de poster. Ook het taalgebruik wees in dezelfde richting.

Ik stelde mijn beeld bij. Het was redelijk om van de werkhypothese uit te gaan dat M een dame was, een dame die haar meisjesjaren ruimschoots ontgroeid was.

Wie de moeite heeft genomen dat oorspronkelijke stuk te lezen, vraagt zich nu misschien af of ik als een blad aan de boom ben omgedraaid. Betrok ik daar niet de stelling dat het meisje op de 538-poster de jongen aanrandde? Inderdaad! Maar daar is de kous niet mee af.

In dat stuk had ik ‘for discussion’s sake’ de context van de poster wat aan de negatieve kant geïnterpreteerd. Want met de juiste randvoorwaarden kan het natuurlijk best lekker zijn als jongen door een meisje in je kruis gegraaid te worden.

Kennelijk had M genoeg leestalent om tot diepere betekenislagen van mijn stukje door te dringen. Een redelijk zeldzame eigenschap. Het nam me voor haar in, als schrijver en als man.

Op mijn uitnodiging om dan maar eens met een foto op de proppen te komen, reageerde ze door naar mijn emailadres te vragen. Als het een decente foto was kon hij naar het algemeen redactieadres, schreef ik terug. Zij liet weten eerder aan een niet zo decente foto te denken. Iets in de trant van die poster. Of van een pitspoes. Schaars gekleed dus!

Daarna dwaalden we in de verdere gedachtewisseling onder dat stuk een beetje van het persoonlijke af. Het werd een discussie waarin we zelfs recht tegenover elkaar bleken te staan. Maar inmiddels hebben we enkele mails uitgewisseld. Een foto, al dan niet decent, is nog niet binnengekomen. Maar mocht dat alsnog gebeuren, dan zijn jullie de eersten die het weten!